نسيم رحمت، ص: 262
النَّفْسَ الَّتِي حَرَّمَ اللَّهُ إِلَّا بِالْحَقِّ وَلَا يَزْنُونَ» «1»
و من همه اين معاصی سنگين را مرتكب شده ام.
در همان حال جبرئيل فرود آمد و گفت: اين آيه را برای ايشان به پاسخ بنويس:
«إِلَّا مَن تَابَ وَآمَنَ وَعَمِلَ عَمَلًا صَالِحاً» «2»
يعنی، اگر توبه كرده، و ايمان يافته و عمل صالح را پيشه خود سازی، تمام گذشته هايت را می بخشم.
و راستی كه عجب خدايی داريم.
نامه به دست قاتل رسيد، ولی باز نامه ای ديگر نوشت مبنی بر اينكه شرائط آيه سنگين است، و ممكن است من نتوانم مصداق آن باشم.
همينكه نامه به دست پيامبر رسيد، جبرئيل فرود آمد و گفت: اين آيه را به پاسخ او بنويس:
«إِنَّ اللَّهَ لَا يَغْفِرُ أَن يُشْرَكَ بِهِ وَيَغْفِرُ مَا دُونَ ذلِكَ لِمَن يَشَاءُ» «3»
خداوند هر كسی را كه دوست داشته باشد می بخشايد، و برای او هيچ تفاوتی نمی كند كه چه گناهی انجام داده باشد، به شرط آنكه شرك نورزيده باشد.
نامه وقتی كه به دست قاتل رسيد، باز آرام نگرفت، و با خود گفت: در آيه آمده است: خداوند هر كس را كه بخواهد می آمرزد، پس شايد خداوند آمرزش مرا نخواهد.
از اين رو، همين را مايوسانه برای پيامبر نوشت.
با رسيدن نامه باز جبرئيل فرود آمد، و گفت: خداوند فرموده است اين آيه را به پاسخ او بنويس:
______________________________ (1) فرقان/ 68.
(2) فرقان/ 70.
(3) نساء/ 48.