نسيم رحمت، ص: 143
لذا اغلب اين جماعت دل مهربانی ندارند.
و نه چشم اشكباری.
و از همين رو انسان هايی سخت، تلخ، زُمخت و بداخلاق می باشند.
و امام باقر عليه السلام فرمود: خداوند اين جماعت را نابود كند كه بی دليل بسم اللَّه الرحمن الرحيم را جزء سوره نمی دانند.
حال ببينيد چقدر قلب امام عليه السلام به درد آمده است كه آنان را به نفرين گرفته است.
و بعد فخر رازی نظر خود را می گويد.
فخر رازی خود از عالمان برجسته و شايسته اين قوم به شمار می آيد.
امروزه كه نهصد سال از روزگار او می گذرد، هنوز كه هنوز است تفسير وی برای عالمان دين جلوه داشته و جالب توجه است.
در روزگار خود نيز از برترين دانشمندان آن روزگار قلمداد می شده است.
و از انصاف نبايد گذشت كه مايه های دانش او بسيار بالا و قابل تحسين است.
نظر فخر رازی آنست كه بسم اللَّه را جزء سوره می داند، و از اين رو می گويد:
من هيچ نمازی از نمازهای خود را بدون قرائت بسم اللَّه نمی خوانم.
و می گويد: اگر بسم اللَّه را قرائت می كنم دليل دارم، و دليل من آنست كه بر اساس تحقيقی كه داشته ام دريافته ام كه، علی بن ابيطالب عليه السلام آن را در تمام نمازهای خود قرائت می كرده است. و آنگاه می افزايد: «مَن اتخذ علياً اماماً فی دينه فقد استَمْسَكَ بالعروة الوثقی لا انفصام لها» هر كس كه در دين خود علی را به پيشوايی بپذيرد، و آنچه او می كند پيشه خود سازد به ريسمان محكم حق آويخته است، ريسمانی كه هرگز انفصام و بريدگی نخواهد يافت، و در آن سقوم و انحطاط نيز معنا ندارد.
