نسيم رحمت، ص: 73

می نمود، از اين راه مرتفع می ساختند. همچنانكه زكريا، در زندگی يك خَلَأ داشت، و آن نداشتن فرزند بود. اما از آنجا كه به خداوند اميدوار بود دوران پيری و كهولت را ناديده، و فضل و توان بی منتهای او را مد نظر گرفت، و در اوج سالخوردگی و كهنسالی از خداوند طلب فرزند نمود.

«إِذْ نادی رَبَّهُ نِداءً خَفِيًّا» «1»

گوشه ای خلوت و در محلی پنهانی قرار گرفت و دست به دعا برداشت.

از اين آيه پيداست دعای نهانی و در خلوت، محبوب خداست.

و در حقيت اشارتی است به اهل دعا و مناجات كه جايی برگزينند كه خود باشند و خدا، و مانع و مزاحمی در ميان نباشد.

و اگر نماز شب و مناجات سحرگاهی از بيشترين فضيلت و قداست برخوردار است از آن روست كه بيشتر در نهان و خلوت صورت می پذيرد، زيرا كه بيشتر خلق خدا در خوابند. و نمازگزار در چنين حالی با خداوند به نجوا برمی خيزد، و تو گويی، با خداوند به تنهايی سخن می گويد.

كسی به حضرت سيدالشهداء عليه السلام گفت: وقتی نماز شب تمام می شود، و صدای مؤذن را می شنوم، كِسِل شده و ناراحت می شوم! حضرت فرمود: در آن هنگامه شب انگار ميان تو و خدا محفلی دوستانه است و خداوند نيز دوست ندارد پايان پذيرد، از اين رو در تو اثر می گذارد.

و در چنين محفلی است كه آدمی هرچه می خواهد ميت واند بخواهد.

بنابراين، خلوت و پنهانی و دور از چشم مردم بودن نعمتی عظيم و گرانبهاست.

ولی ببينيد كه ما در خلوت های خود چه می كنيم؟

دريغا كه ما، آنچه پليدی و نارواست برای خلوت های خود می گذاريم.

______________________________
(1) مريم/ 3.

(2) صائب تبريزی.