نسيم رحمت، ص: 188

وادارد، و از هر گونه پليدی و شر و فساد دور بدارد. از همين رو، در خبر آمده است كه كسی به محضر پيامبر اكرم صلی الله عليه و آله بار يافت و گفت:

«عَلِّمْنِی ما عَلَّمَك اللَّه»

از آنچه خداوند بر تو تعليم كرده است بر من نيز بياموز.

و پيامبر نيز اجابت كرد و وی را به يكی از ياران خود سپرد، و از وی خواست كه قرآن را به او بياموزد و او نيز آموخت، و آموختن را از سوره مباركه زلزال آغاز كرد و همينكه به اين آيه رسيد و گفت:

«فَمَنْ يَعْمَلْ مِثْقالَ ذَرَّةٍ خَيْراً يَرَهُ* وَمَنْ يَعْمَلْ مِثْقالَ ذَرَّةٍ شَرًّا يَرَهُ»

آن مرد از جا برخاست و گفت: «تَكِفيني هذهِ الآية» همين آيه مرا بس است.

و پيامبر با شنيدن اين ماجرا فرمود: «رَجَعَ فقيهاً» او فقيه شد.

و اين خود حقيقتی مسلم است زيرا كسی كه بداند رفتار و كردار و گفتار وی حتی اگر به قدر ذره ای باشد مورد محاسبه و مكافات قرار می گيرد، به حساب خود رسيده، و راه خود را هموار خواهد ساخت.

در خبری ديگر آمده است: كريمه: «فَمَنْ يَعْمَلْ مِثْقالَ ذَرَّةٍ خَيْراً يَرَهُ* وَمَنْ يَعْمَلْ مِثْقالَ ذَرَّةٍ شَرًّا يَرَهُ» در حق دو تن فرود آمد، چرا كه يكی از ايشان دست از انجام امور خير كشيد و گفت: آيه ای از كتاب مجيد مرا از انجام امور خير باز می دارد، و آن آيه اين است:

«وَيُطْعِمُونَ الطَّعامَ عَلی حُبِّهِ» «1»

و افزود كه من اين پاره نان را و يا خرما و يا هر چيز ديگر را كه دارم هيچ دوست نمی دارم زيرا ارزشی ندارد، و مال بسيار را نيز ندارم كه بخشش كنم. و ديگری نيز گفت: ما را به اين گناهان خُرد كه می كنيم مؤاخذه نمی كنند.

همينجا بود كه اين آيات نازل شد:

«فَمَنْ يَعْمَلْ مِثْقالَ ذَرَّةٍ خَيْراً يَرَهُ* وَمَنْ يَعْمَلْ مِثْقالَ ذَرَّةٍ شَرًّا يَرَهُ» و بدينسان، هر

______________________________
(1) انسان/ 8.