عقل: كليد گنج سعادت، ص: 428

مقام نبوت است. چون لازم است در حكومت اسلامی زمينه شايسته ای برای رشد عقل، اخلاق، ايمان، و خير دنيا و آخرت مردم فراهم شود، ضرورت دارد زمامدار از سوی خدا برگزيده شود، چرا كه صرفا چنين شخصی می تواند تمام اين شاخه های حيات را رشد بدهد. در حقيقت، هركس بتواند چكيده قرآن و روايات باشد، او منتخب خداوند خواهد بود. آری، علی بن ابی طالب، عليه السلام، را مردم و اشخاص قبول داشته يا نداشته باشند، در هر صورت ولی امر مسلمين خواهد بود؛ زيرا ايشان انتخاب حق است. خداوند در قرآن می فرمايد:

«و ربك يخلق ما يشاء و يختار ما كان لهم الخيرة سبحان اللّه و تعالی عما يشركون». [4]

و پروردگارت آنچه را بخواهد می آفريند و آنچه را بخواهد برمی گزيند.

برای آنان در برابر اراده او در قلمرو تكوين و تشريع اختياری نيست؛ منزّه است خدا و برتر است از آنچه برای او شريك می گيرند.

آری، امير المؤمنين علی، عليه السلام، به خانه بازگشت و بيل و كلنگ و ... را برداشت و دوباره برای حفر قنات و نشاندن درخت خرما به صحرا رفت، چون نمی خواست از طريق دروغ به قدرت برسد. علی، عليه السلام، دروغ نمی گويد، انبيا دروغ نمی گويند، ائمه دروغ نمی گويند، اوليای الهی هم دروغ نمی گويند؛ اگرچه صندلی و پول و مقامشان از دست برود.

امام صادق، عليه السلام، درباره شدّت زشتی كلمه دروغ می فرمايد:

وقتی مثلا دو نفر با يكديگر اختلاف دارند و برای آشتی دادن اين دو نفر هيچ راهی جز توسل به غير حقيقت باقی نمانده است، اين جا كاربرد كلمه دروغ صحيح نيست، بلكه اسم اين عمل «حل اختلاف» است. [5]