عقل: كليد گنج سعادت، ص: 210
صديق انسان كيست؟
اولين و مهم ترين صديق انسان وجود مقدس پروردگار است. پس از او، پيغمبران خدا و ائمه طاهرين، عليهم السلام، صديق انسان اند. [3]
تاريخ شهادت می دهد كه هركس با پروردگار عالم در طول زندگی اش پيوند خورده به مقامات شگفت انگيزی رسيده است كه گاه در باور انسان نمی گنجد. از سوی ديگر، كسی كه دوره عمر خود را از خدا جدا زندگی كرده و همواره در پی طلا و نقره و شهوت و مقام بوده، در نظر وجود مقدس حضرت حق فقيرترين مردم است. قرآن مجيد اين گروه از انسان ها را دچار خيالات و روانی می داند و می فرمايد:
«قل هل ننبئكم بالاخسرين أعمالا. الذين ضل سعيهم فی الحياة الدنيا و هم يحسبون أنهم يحسنون صنعا». [4]
بگو: آيا شما را از زيانكارترين مردم از جهت عمل آگاه كنم. آنان كسانی هستند كه تلاششان در زندگی دنيا به هدر رفته و گم شده است در حالی كه خود می پندارند خوب عمل می كنند.
اين انسان ها دچار خيالات اند، با حقيقت ارتباطی ندارند و با هر چيزی كه ارتباط دارند، جز سود ظاهری برای بدنشان چيز ديگری ندارد. قرآن اين نكته را متذكر می شود كه اگر همه ثروت عالم هم دست يك نفر باشد، وقتی با خدا ارتباط ندارد، فايده ای برايش ندارد:
«إن الذين كفروا لو أن لهم ما فی الارض جميعا مثله معه ليفتدوا به من عذاب يوم القيامة ما تقبل منهم و لهم عذاب أليم». [5]
قطعا كسانی كه كافر شدند اگر همه آنچه در زمين است و همانند آن را نيز با آن همراه خود داشته باشند، تا آن را برای نجاتشان از عذاب روز قيامت فديه و عوض دهند، از آنان پذيرفته نخواهد شد؛ و برای آنان عذابی دردناك است.
