عقل: كليد گنج سعادت، ص: 333

خرج بيست و چهار ساعت آينده تأمين شد و الان هم ده صبح است.

ديگر سود روی جنس نكش و تا غروب هرچه جنس می فروشی به قيمت خريد بفروش، مبادا فشاری به مسلمانی وارد شود!

حال، اين دسته از انسان ها را با خودمان مقايسه كنيم. آن ها چه می ديدند؟ چه فكر می كردند؟ چه مصونيتی برای خود ايجاد كرده بودند؟ به راستی، رفتار و افكار برخی انسان ها خيلی عجيب است.

اين همان حلال خداست كه در سوره مؤمنون به آن اشاره شده است و خداوند به صد و بيست و چهار هزار پيغمبر خود فرموده است:

«يا أيها الرسل كلوا من الطيبات و اعملوا صالحا إنی بما تعملون عليم». [12]

ای پيامبران، از خوردنی های پاكيزه بخوريد و كار شايسته انجام دهيد؛ مسلما، من به آنچه انجام می دهيد دانايم.

سخن خدا به پيامبرانش اين است: اول، حلال خوری و بعد عبادت. من عبادت مخلوط با حرام را قبول نمی كنم، زيرا اول بايد سفره مادی را پاك كرد و بعد به دنبال پاكی رفت:

حلال خوری و نمونه های حلال خوران

در حكمت های نهج البلاغه آمده است: روزی، مردی را آوردند و بيرون شهر كوفه دفن كردند. امير المؤمنين، عليه السلام، نيز در تشييع جنازه شركت كرد. لحد را كه چيدند و خاك بر گور ريختند، مردم می خواستند برگردند كه امير المؤمنين آغاز به سخن كرد و بالای قبر اين مرد نه مسأله را طرح كرد كه پنج نكته آن درباره ميت بود و چهار نكته ديگر مربوط به همه و عمومی بود.

يكی از مسائلی كه حضرت درباره آن مرده كه حدود هفتاد و اندی سال زندگی كرده بود بيان كرد اين بود كه فرمود: مردم كوفه، مردی كه امروز