عقل: كليد گنج سعادت، ص: 370

ای نيك، با بدان منشين هرگز [6]

زمانی، انسان به دنبال بدها می رود برای اين كه بتواند آن ها را هدايت كند، ولی گاهی آن ها را دور خودش جمع می كند و به آن ها اعتماد می كند. انسان های كم شعور و پست را جمع می كند و كارهای خود را به دست آن ها می دهد. حال، اگر حكمران يا مقام مسئولی در مملكت اين كار را انجام دهد، آن ملت دچار بلا و مصيبت می شوند. در حالی كه قرآن مجيد اطرافيان حضرت سليمان را افرادی شريف می داند كه با او در انديشه و فكر و رفتار سنخيّت داشتند و اين درس بسيار مهمی است برای سردمداران دولت، وكلا و وزرا، رئيس جمهور و رهبران جامعه كه بدانند اطرافيانشان يا برای مملكت بدتر از زهر عقرب اند يا نعمت الهی هستند. [7] ازاين رو، انبيا، ائمه طاهرين، و اوليای خدا زيباترين درس ها و سخنان را دراين باره طرح كرده اند:

«قال يا أيها الملا أيكم يأتينی بعرشها قبل أن يأتونی مسلمين. قال عفريت من الجن أنا آتيك به قبل أن تقوم من مقامك و إنی عليه لقوی أمين. قال الذی عنده علم من الكتاب أنا آتيك به قبل أن يرتد إليك طرفك فلما رآه مستقرا عنده قال هذا من فضل ربی ليبلونی أأشكر أم أكفر و من شكر فإنما يشكر لنفسه و من كفر فإن ربی غنی كريم». [8]

سليمان گفت: ای سران و اشراف، كدام يك از شما تخت او را، پيش از آن كه همگی به حالت تسليم نزد من آيند، برايم می آورد؟ يكی از جنّيان كاردان و تيزهوش گفت: من آن را پيش از آن كه از مسند خود برخيزی نزد تو می آورم، و من بر اين كار توانا و امينم. كسی كه دانشی از كتاب لوح محفوظ نزد او بود گفت: من آن را پيش از آن كه پلك ديده ات به هم بخورد نزد تو می آورم. و آن را در همان لحظه آورد. پس هنگامی كه سليمان تخت را نزد خود پابرجا ديد گفت: اين از فضل و احسان پروردگار من است تا مرا بيازمايد كه آيا سپاس گزارم يا بنده ای ناسپاسم؟ و