عقل: كليد گنج سعادت، ص: 96

واحد بودن حقيقت نور

عالم يك حقيقت بيش ندارد. نوری هم كه قرآن مجيد در آيات مختلف از آن سخن می گويد يك حقيقت بيشتر ندارد، ولی جلوه های آن، مانند جلوه های هستی، مختلف است. يكی از جلوه های اين نور كه قرآن از آن سخن می گويد خود قرآن است:

«يا أيها الناس قد جاءكم برهان من ربكم و أنزلنا إليكم نورا مبينا». [8]

ای مردم، يقينا از سوی پروردگارتان برای شما برهان و دليلی چون پيامبر و معجزاتش آمد؛ و نور روشنگری مانند قرآن به سوی شما نازل كرديم.

اين نصّ صريح قرآن مجيد است كه می گويد مجموعه اين كتاب نور است. حال، هدف از نزول آن و معانی بلند آن بماند. مجموع اين آيات نور است. اين نور از كجا آمده و حق قرآن مجيد چيست؟ قرآن جلوه حق است كه به اين صورت و شكل و كيفيت به دست ما رسيده است:

«الم. ذلك الكتاب لا ريب فيه هدی للمتقين». [9]

الم، در وحی بودن و حقّانيّت اين كتاب با عظمت هيچ شكی نيست؛ سراسرش برای پرهيزكاران هدايت است.

حروف و كلمات اين آيه (الف و لام و ميم و دال و لام و كاف و ...)

تركيب لفظی قرآن مجيد است، ولی حقيقت آن نور و روشنايی است؛ يعنی تمام حقايقی را كه از ديد ما انسان ها پنهان است و آن ها را با هيچ چراغی در اين عالم نمی توانيم ببينيم و درك كنيم با قرآن می توان ديد و پيدا كرد، حتی خدا را نيز با قرآن می شود پيدا كرد:

«و أن الراحل إليك قريب المسافة». [10]

كسی كه به سوی خدا سفر می كند، اگر نور قرآن راهش را روشن كند و با توشه قرآن به راه بيفتد، فاصله اش تا خدا فوق العاده نزديك می شود؛ اما اگر بدون اين چراغ به راه بزند، اگر ميلياردها سال هم دنبال خدا بگردد، امكان ندارد او را پيدا كند.