عقل: كليد گنج سعادت، ص: 405
«قال إنی عبد اللّه آتانی الكتاب و جعلنی نبيا. و جعلنی مباركا أين ما كنت و أوصانی بالصلاة و الزكاة ما دمت حيا». [4]
نوزاد از ميان گهواره گفت: بی ترديد، من بنده خدايم، به من كتاب عطا كرده و مرا پيامبر قرار داده است. و هرجا باشم، بسيار بابركت و سودمندم قرار داده و مرا، تا زنده ام، به نماز و زكات سفارش كرده است.
هم چنين، خداوند در قرآن كريم می فرمايد:
«يا يحيی خذ الكتاب بقوة و آتيناه الحكم صبيا». [5]
ای يحيی، كتاب را به قوّت و نيرومندی بگير! و به او، در حالی كه كودك بود، حكمت داديم.
بنابراين، علم نبوت در چهار يا پنج سالگی در قلب يحيی، عليه السلام، ظهور پيدا كرده است، بدون اين كه معلمی داشته باشد.
|
گرچه حكمت را به تكرار آوری |
چون تو نااهلی، شود از تو بری |
|
|
ور چه بنويسی نشانش می كنی |
ور چه می لافی بيانش می كنی |
|
|
او ز تو رو در كشد، ای پر ستيز |
بندها را بگسلد وز تو گريز |
|
|
ور نخوانی و ببيند سوز تو |
علم باشد مرغ دست آموز تو [6] |
|
باری، اين نيروی شگرف بصيرت ممكن است، در درجه ای نازل تر از انبيا و دوازده امام، در افراد عادی نيز ظهور پيدا كند.
شش برنامه انسان ساز
1. صداقت در گفتار
مرد سخنران ادامه داد: اولين برنامه ام در زندگی راستی در گفتار (صدق [7] الحديث) بود. من تاكنون با زبانم به جاه و مال و جان كسی لطمه نزده ام.
هرجا لازم بوده «نه» بگويم، آشكارا گفته ام و هرجا كه بايد «آری» می گفتم، به درستی گفته ام آری و ... در هر صورت، شرايط موجود، و به خصوص منافع تأثيری در تصميم گيری ام نداشته است.
|
ای دهان، تو خود دهانه دوزخی |
وی جهان، تو بر مثال برزخی. [8] |
|
