عقل: كليد گنج سعادت، ص: 239
حضرت يحيی، عليه السلام، چهار يا پنج سال بيشتر نداشت كه به مقام نبوت رسيد. بنابراين، معلوم می شود كه ايشان با وجود سن كم دارای عقل كاملی بوده است كه به واسطه آن لياقت پيغمبری را يافته است. در واقع، خداوند كودكی را به پيامبری برنگزيده، بلكه عقل كامل و بالغی را بدين مقام منصوب كرده است.
رفتار امام عسكری (ع) در كودكی
از پيرمرد سالخورده ای نقل شده است كه گفت: روزی، به مدينه رفتم.
وقتی وارد شهر شدم، ديدم عده ای از بچه ها دور هم جمع شده اند و آتش بازی می كنند. كودك چهارپنج ساله ای هم روی سكوی خانه ای نشسته بود و اين منظره را تماشا می كرد و غرق در فكر بود؛ يعنی حالت چهره اش نشان می داد كه در دريايی از انديشه غوطه ور است.
آری، فقط زبانی آدمی سخن نمی گويد. حالت چهره و نگاه و حرارت بدن و ضربان قلب و نبضه های نبض هم با انسان های عاقل حرف می زنند؛ مثلا، چهره مريض با دكتر حرف می زند. برای همين، با اين كه مريض اصلا حرفی نزده، دكتر به او می گويد: شما ديشب نخوابيده ايد!.
شاعری گفته است:
|
از پريدن های رنگ و از تپيدن های دل |
عاشق بيچاره هرجا هست رسوا می شود. [9] |
|
زيرا چهره ها از درون انسان خبر می دهند و سخن نمی گويند. حالت آن كودك نيز نشان می داد كه غرق در فكر است.
عقل پخته متاع ارزشمندی است كه در خانواده های پخته و از راه همنشينی با دوستان خوب، مطالعه آثار مفيد، عبرت گرفتن از زندگی ديگران، تجربه اندوختن، و تامل در وقايع زود به دست می آيد. بر عكس، اگر خانواده خانواده ای پست، دوستان دوستانی ناباب، و
