عقل: كليد گنج سعادت، ص: 103

از اين عبارت، ارزش اين گروه فهميده می شود.

نماز امير المؤمنين بر سهل بن حنيف

سهل بن حنيف انصاری [24] از دنيا رفت. وقتی امير المومنين برای خواندن نماز بر پيكر سهل حاضر شدند بسيار متاثر بودند و اشك می ريختند.

زمان خلافت ايشان هم بود و با توجه به اين كه كار حضرت زياد بود انتظارمی رفت ايشان نماز ميّت را سريع بخوانند، ولی برخلاف انتظار، امير المؤمنين آن نماز را مفصل خواندند. بعد از نماز ميت، يعنی وقتی تكبير پنجم را گفتند، ايشان بايد روی خود را برمی گرداندند و می رفتند، ولی در ميان تعجب همگان، ايشان دوباره تكبير گفتند و نماز ديگری خواندند. نماز كه تمام شد، دوباره تكبير گفتند و بدين ترتيب پانزده مرتبه بر سهل بن حنيف نماز ميت خواندند. [25] مردم هم بهت زده بودند كه چرا مولی الموحدين پانزده مرتبه بر اين جنازه نماز خواندند.

حضرت در فقدان اين مرد بزرگ فرمودند:

«لو أحبنی جبل لتهافت». [26]

يعنی در نظر علی، عليه السلام، سهل بن حنيف دوستی بود كه اگر محبت و وفاداری اش به حضرت را در ميان كوه های عالم تقسيم می كردند، توان تحمل آن را نداشتند.

يادم هست يكبار در شهری اين جمله را گفتم. بعد از تمام شدن منبر، امام جمعه آن شهر كه از رفقای مرحوم شهيد مطهری، قدس سره، و آدم باسوادی بود تلفن كرد و گفت: مطلبی را كه شما امشب روی منبر گفتيد من نه شنيده ام و نه ديده ام. در كدام يك از منابع است؟ گفتم: در نهج البلاغه است. گفت: مگر چنين چيزی امكان دارد؟ چطور من آن را تا به حال نديده ام؟ نهج البلاغه را باز كردم و شماره صفحه اين روايت را پيدا