عقل: كليد گنج سعادت، ص: 372
لذا بايد در رابطه و همكاری با آن ها دقت داشت كه هر بيگانه ای دوست نيست و به هر دستی نمی شود دست داد. خيلی ها به شكل انسان اند، ولی در واقع ابليس هستند:
«الصورة صورة الانسان و القلب قلب حيوان». [11]
|
ای بسا ابليس آدم رو كه هست |
پس به هر دستی نشايد داد دست. [12] |
|
تجربه خوب چيزی است. هم كتاب های خارجی دراين باره زياد است و هم كتاب های داخلی كه واجب است كارگردانان مملكت و ديگران، از حوزوی و غير حوزوی، آن ها را بخوانند تا اگر روزی خودشان در مسند كاری قرار گرفتند و كارگردان شدند، بدانند در عالم چه خبر است و چه بايد كرد.
چارچوب روابط با خارجيان
چهارصد سال است ايران با كشورهای خارجی رابطه اقتصادی، سياسی، اجتماعی، و نظامی دارد و در اين چهارصد سال، آن ها تقريبا به هيچ يك از اسناد امضاء شده و پيمان های مهمشان وفادار نبوده اند و تازيانه ظلمشان را از سر ما برنداشته اند. منفعت روابط با آن ها هم جز غارت اموال و ذخاير ما، مرگ امير كبير، بر دار شدن شيخ فضل اللّه، تبعيد سيد جمال الدين اسدآبادی، و ترور مطهری ها و بهشتی ها و هزاران جنايت بزرگ و كوچك ديگر بوده است. چقدر خوب است از اين به بعد عقل خود را با تجربه های تاريخ تغذيه كنيم و به هر خارجی آدم رويی دست همكاری و دوستی ندهيم. اين درس قرآن است، زيرا آن فرد خارجی كه در دربار سليمان حضور داشت تربيت شده و امتحان پس داده و صحيح العمل بود، لذا به سليمان، عليه السلام، گفت: از فلسطين تا كشور سبا، كه در جنوب عربستان كنونی قرار دارد، حدود دوهزار كيلومتر راه است،
