عقل: كليد گنج سعادت، ص: 409

در ادبيات عرب، برای معرفه ساختن نكره، يا بايد «ال» تعريف به ابتدای آن افزود و يا بايد نكره را به يك معرفه اضافه كرد تا برای مخاطب معلوم بشود كه صحبت از كيست يا از چيست. با اين اوصاف، در ادبيات عرب، معرفه را به معرفه اضافه نمی كنند؛ در حالی كه در عبارت مولا علی، عليه السلام، حجر اسم خاص است و الخير هم الف و لام دارد، پس هر دو كلمه معرفه اند و از طرفی به يكديگر اضافه شده اند (يا حجر الخير).

بنابراين، امير مؤمنان به حجر می گويد: ای انسانی كه با هرچه خوبی در اين عالم هست يكی شده ای. ثمره اين يكی شدن آن است كه اگر همه پليدان عالم جمع شوند و تصميم بگيرند فضيلت خير بودن را در حجر نابود كنند به راستی نخواهند توانست؛ چرا كه خير را نمی توان از خير جدا كرد، چربی روغن از خود روغن است و از آن جدا نمی شود.

گفتنی است، حكما و فلاسفه هم در اين رابطه بحث جالبی دارند:

اتحاد عاقل و معقول و عقل. بر اين اساس، اين سه داحد عظيم به يك واقعيت تبديل می شوند.

علم حضوری در ملازمت با پيروی صرف از قرآن و اهل بيت

تجربه نشان داده است انسان های كامل اغلب به هيچ دسته، حزب، مدرسه، و مكتبی وابسته نبوده و صرفا قرآن و اهل بيت را راهنما قرار داده بوده اند.

اين افراد در ميان همه صنف ها و شغل ها پراكنده اند و از آرايشگر و مغازه دار و كارگر گرفته تا باربر و آخوند و ... را شامل می شوند. برای نمونه:

- يكی از آرايشگران، كه من زياد به ملاقات او می رفتم، وقتی به اصلاح سر و صورت مردم می پرداخت، باطن مردم را هم اصلاح می كرد.