عقل: كليد گنج سعادت، ص: 330
پول حسابی در می آورند و بعد به زمين می گويند: دهانت را باز كن تا ثروتمان را در كام تو بريزيم. لذا اگر به آن ها بگويند: حال كه خدا به شما احسان كرده به مردم احسان كنيد [8]، سرباز می زنند و اگر به آن ها بگويند در مملكت افراد گرسنه و پا برهنه فراوان اند، می گويند: به جهنم! به ما مربوط نيست! اين عده در قيامت جواب خدا را چه خواهند داد؟
قرآن می گويد:
«و فی السماء رزقكم و ما توعدون».
پس، حق ضعفا پيش از ستمگران و ظالمان است؛ هم ظالم مسيحی، هم ظالم يهودی، هم ظالم سنی، و هم ظالم شيعه. البته، اگر بشود به شيعه نسبت ظلم داد، زيرا اگر كسی شيعه باشد، عادل است و كسی كه ظلم در او راه يافته باشد، به فرموده ائمه ما، اصلا شيعه نيست.
نشانه های شيعه از ديدگاه امام صادق (ع)
امام صادق، عليه السلام، درباره نشانه های شيعه می فرمايد:
«إنما شيعة جعفر من عف بطنه و فرجه، و اشتد جهاده، و عمل لخالقة، و رجا ثوابه، و خاف عقابه، فإذا رأيت أولئك فأولئك شيعة جعفر». [9]
روزی به حضرت خبر دادند كه در گوشه و كنار شهر مدينه عده ای هستند كه گناه می كنند، به مردم ظلم روا می دارند، و اهل فساد و جنايت اند و چون به آن ها گفته می شود: چرا اين كارها را می كنيد؟
می گويند: ما شيعه ايم و اميد به ائمه داريم كه ما را شفاعت كنند. امام، عليه السلام، از اين سخن ناراحت شدند و فرمودند: اين ها دروغ می گويند و ما در ميان شيعه هايمان چنين آدم هايی نداريم. [10]
***
