عقل: كليد گنج سعادت، ص: 47

[مقدم بر بسياری از مجتهدان عصر خويش بوده و رساله علميه اش به نام منهج الرشاد در حيات وی و پس از وفات بارها چاپ و منتشر شده است و تا قبل از رواج عروة الوثقی، تأليف آيت اللّه سيد محمد كاظم طباطبايی، آن رساله محور فتاوای مراجع تقليد بوده و بر آن حاشيه زده اند.

علّامه تهرانی كه يكی از بزرگان جهان علم و عمل بود. درباره شيخ جعفر می نويسد:

مرحوم حاج شيخ جعفر شوشتری، رحمه اللّه، فرزند حسين شوشتری، از بزرگان علما و اجلّاء فقها و مشاهير دانشمندان و از فراخوانان به سوی خدا و دعاة الی اللّه در عصر خود بوده است.

صاحب المأثر و الاثار نيز درباره اش می نويسد: مجتهدی جليل القدر و متفقهی عظيم الشأن بود ... در تقوی و قدس و ورع و زهد او از متأخرين و معاصرين كسی ديده و شنيده نشده است.

شيخ پس از خواندن مقدمات و ادبيات در شوشتر به نجف اشرف مهاجرت كرد و در طول دوران تحصيلش از اساتيد بزرگی چون: شيخ اسماعيل فرزند شيخ اسد اللّه كاظمی رضوان اللّه عليهما؛ شيخ علی فرزند شيخ جعفر كاشف الغطاء (مشهور به شيخ جعفر كبير)؛ مرحوم صاحب ضوابط؛ مرحوم صاحب فصول؛ جناب شريف العلما رحمه اللّه؛ شيخ محمد حسن نجفی معروف به صاحب جواهر رحمه اللّه؛ شيخ حسن فرزند شيخ جعفر قدس سره مؤلف انوار الفقاهه؛ و حاج شيخ مرتضی انصاری رحمه اللّه بهره برد. از اين مرد بزرگ كتاب هايی چند نيز بدين قرار به جا مانده است: منهج الرّشاد يا مجمع الرسائل (رساله علميه ای كه در سال 1288 ق چاپ شد و با حاشيه آيت اللّه العظمی حاج آقا حسين بروجردی رحمه اللّه تجديد چاپ شد)؛ مبادی الاصول؛ الخصائص الحسينيه: اين كتاب دو جلد بوده كه جلد اول چندبار تجديد چاپ و ترجمه شده و جلد دوم مفقود گرديده است؛ اصول دين يا الحدائق فی اصول الدّين كه يك هزار سطر بوده و به عنوان اين كه اصول دين و معرفت به اصول اعتقادات از مقدمات نماز است نگاشته شده است؛ فوائد المشاهد در مواعظ و اندرز كه آن را شاگردش ملّا محمد طالقانی از موعظه های ايشان جمع آوری كرده است؛ مجالس المواعظ يا چهارده مجلس؛ مجالس البكاء يا پانزده مجلس.

مرحوم شيخ جعفر شوشتری در سال 1302 ه ق قبل از ماه مبارك رمضان برای تشرف به آستان قدس رضوی به سوی ايران حركت نمود تا اين كه وارد تهران گرديد. در تهران،]