عقل: كليد گنج سعادت، ص: 85

[حكيم جهانگير خان قشقايی، و آخوند كاشی كسب علم نمود و به مقام اجتهاد رسيد.

مراتب سيروسلوك را نيز نزد جهانگيرخان و آخوند كاشی طی كرد. او شاگرد خاص آخوند كاشی بود و مدت 20 سال متوالی در خدمت وی بود و انواع علوم را از محضر او آموخت. ارادت وی به استادش چنان بود كه، بعد از فوت استاد، هر هفته به زيارت قبر وی می رفت و هنگام فوت نيز وصيت نمود در مجاورت استادش دفن شود.

وی 4 سال به فراگيری اسفار نزد حاجی ملا اسماعيل درب كوشكی پرداخت. او برای ادامه تحصيلات، به عراق رفت و در درس ميرزا محمد حسن شيرازی شركت كرد، تا به مقام اجتهاد نائل آمد. او شوق فراوانی نسبت به فراگيری دانش داشت. خودش دراين باره می گويد: «از اول شب آماده مطالعه كتاب های علمی می شدم و مطالعه طول می كشيد تا شام حاضر می شد و لذت مطالعه كتاب، مهلت صرف شام نمی داد و غذا سرد می شد و گاهی مطالعه طول می كشيد تا صبح می شد و بعد از تناول غذای شب و ادای فريضه صبح، در مجلس درس حاضر می شدم و با شوق علم آموزی اعتنا به كمبود خواب نداشتم».

آقا رحيم ارباب، از حيث تبحّر در ادبيات، در زمان خود كم نظير بودند. تمام اشعار سيوطی را در سن نود و چند سالگی از حفظ داشتند و نيز كتاب شرح منظومه ملا هادی سبزواری را، وی در فقه بسيار خوش سليقه و دارای استقلال فكری بود. در رياضيات، هيئت و نجوم، به تصديق اهل فن، استاد مسلم بود. بسياری از خطبه های نهج البلاغه را از حفظ داشت و اشعار ابن ابی الحديد را در مناقب امير المؤمنين علی عليه السلام مكرر می خواند و وی را می ستود.

اعتقاد و علاقه آيت اللّه ارباب نسبت به امير المؤمنين عليه السلام به حدی بود كه اين عشق و ارادت با گوشت و خونش آميخته شده بود و بسياری از مواقع احاديثی را از رسول گرامی اسلام صلی اللّه عليه و آله می خواند كه در فضائل امير المؤمنين عليه السلام بيان فرموده بودند.

ايشان آن قدر علاقه به حضرت فاطمه زهرا سلام اللّه عليها داشتند كه هميشه در نمازهايشان سوره كوثر را قرائت می فرمودند و می گفتند من نمی توانم اين سوره را در نماز نخوانم. چون اين سوره متعلق به وجود مقدس حضرت زهرا سلام اللّه عليها است.]