عقل: كليد گنج سعادت، ص: 89

[در اين جا، همگی شرمنده و منفعل و شكست خورده از وی عذرخواهی كرديم و قول داديم ضمن خواندن نماز به عربی نمازهای گذشته را نيز اعاده كنيم. ايشان فرمود: من نگفتم به عربی نماز بخوانيد، هرطور دلتان می خواهد بخوانيد. من فقط مشكلات اين كار را برای شما شرح دادم. ما همه عاجزانه از وی طلب بخشايش و از كار خود اظهار پشيمانی كرديم. حضرت آيت اللّه ارباب، با تعارف ميوه و شيرينی، مجلس را به پايان برد. ما همگی دست مباركش را بوسيديم و در حالی كه ما را بدرقه می كرد، خداحافظی كرديم. بعد نمازها را اعاده كرديم و از كار جاهلانه خود دست برداشتيم.]

[ (32). اين روايت را از اساتيد محقق خود در دوران طلبگی استفاده كرده ام. (مولف)]