عقل: كليد گنج سعادت، ص: 69

«صونوا أموالكم بالصدقة، التاجر فاجر، و الفاجر فی النار إلا من أخذ الحق و أعطی الحق».

حق خدا را از مال خود خارج كنيد، و بدانيد تاجر انسان فاجری است و فاجر جايگاهش در آتش است، مگر تاجری كه مال حلال كسب كند و از همان مال هزينه كند. انسان بايد ثروتش را با بيرون كردن حق خدا از آن حفظ كند وگرنه اين مال پيش خود او هم نمی ماند. [28] مثلا، يك روز، انسان ظاهر الصلاحی اعتمادش را جلب می كند و چهل ميليون تومان از او خريد می كند، اما وقتی چكش را بانك می برد، معلوم می شود بی محل است. شكايت می كند و تازه متوجه می شود كه چهل ميليون از او، هشتاد ميليون از كس ديگر، صد ميليون از ديگری و خلاصه، در مجموع، هفتصد هشتصد ميليون كلاهبرداری كرده است. چهل ميليون از مالش يكجا از بين می رود، در حالی كه از حق خدا فقط ده ميليون تومان در مالش بوده است. اگر به وقت اين مبلغ را داده بود، خدا هم زمينه ای فراهم می كرد كه گذر چنين مشتری متقلبی به كويش نيفتد، اما اين كار را نكرد و حالا بايد مدت ها آشنای دادگاه و دادگستری و ... باشد. آن روز، او خدا را مسخره می كرد و امروز خداوند متعال او را مسخره می كند:

«اللّه يستهزی ء بهم و يمدهم فی طغيانهم يعمهون». [29]

عقل چنين انسان هايی تعطيل است و نمی فهمند چگونه بايد زندگی كنند. راه را از چاه تشخيص نمی دهند، لذا، با دست خود چهل ميليون تومان نزول می دهند به اميد اين كه سه ماه ديگر چهل و دو ميليون پس بگيرند، در حالی كه سه ماه ديگر هم اصل سرمايه را باخته اند و هم فرع آن را. البته، ممكن است كسی بگويد تا امروز خدا كاری به كار من نداشته و تلنگری هم به من نخورده است. شايد از اين موضوع