عقل: كليد گنج سعادت، ص: 8

گزارش اول اين كه دوستان يك كشيش فرانسوی دارای مدرك دكترا را در يكی از مناطق آفريقا شيعه كرده بودند كه حالا در مدارس آن جا پيش نماز است و به بچه های آفريقايی درس دين می دهد. ايشان در نامه ای كه به تهران فرستاده بود نوشته بود كه دولت فرانسه در نامه خود از من خواسته از شيعه بودن دست بردارم و به مسيحيت برگردم. در عوض، آن ها هم برای شروع يك ميليون فرانك به حسابم بريزند، اما در پاسخ آن ها نوشته ام: حق پيدا كرده را گم نمی كنم.

گزارش دوم مربوط به يك روحانی هفتاد ساله متعصب وهّابی بود كه طی جلسات مختلفی شيعه شده بود. دولت عربستان به او هم نوشته بود كه تو را می كشيم. او هم جواب داده بود: من بعد از هفتاد سال، فرهنگی را پيدا كرده ام كه شهادت در آن افتخار است.

امروزه، اين افراد رو به افزايش هستند كه اگر بخواهم نمونه هايی را كه خبر دارم نقل كنم خيلی طولانی می شود؛ برای نمونه، در سفری كه به آلمان داشتم، يك روز كنار درياچه آلسدر، در شهر هامبورگ، فردی حدودا سی و پنج ساله را ديدم كه پيش آمد و سلام كرد و به راهنمای ما گفت: اگر اشكالی ندارد، من تا غروب همراه شما باشم. به مترجم گفتم:

عيبی ندارد ولی از او سؤال كنيد پيرو كدام مكتب است؟ گفت: من پيرو همان دينی هستم كه علی بن ابی طالب، عليه السلام، پيرو آن بود. پرسيدم:

اهل كجاست و شغلش چيست؟ گفت: آلمانی هستم و شغلم معلمی است. بعد، كتابی به من داد كه معلوم شد جلد ششم از ترجمه نهج البلاغه امير المؤمنين به زبان آلمانی است كه خود ايشان انجام داده بود و مشتاقانه در آلمان به دنبال كسی می گشت كه او را با علی، عليه السلام، و دين او آشنا كند. پرسيدم: چند وقت است اين كار را شروع كرده؟ گفت:

از وقتی كه خمينی، قدس سره، را شناخته ام.