عقل: كليد گنج سعادت، ص: 481

بهر عارف فتّحت ابواب هاست، 404

بيا بهشتت دهم، مرو تا در نار ما، 452

بيچاره خار می خورد و بار می برد، 102

بيچاره ما كه پيش تو از خاك كمتريم، 168

بی ناله و آه شبانه دل، 434

بيا كه وقت شناسان دو كون بفروشند، 406

پس به هر دستی نشايد داد دست، 372

پيرزنی موی سيه كرده بود، 161

تا بی خبری ز ترانه دل، 434

تا چهره نگردد سرخ از خون، 434

تا سگ نفس تو گرگ شير شكار است، 158

تا صدف قانع نشد، پر در نشد، 162

تا كه نزار است شير و گرگ تو فربه، 158

تا مرد سخن نگفته باشد، 375

ترا به از عمل خير نيست فرزندی، 216

ترسم نرسی به كعبه ای اعرابی، 33

تو اميری و شهی و سروری، 162

تو حكيمی تو عظيمی تو كريمی تو رحيمی، 194

تو خواه از سخنم پند گير خواه ملال، 62

تو نماينده فضلی تو سزاوار ثنايی، 194

تويی برابر من يا خيال در نظرم، 214

جامة زيبا نمی آيد به كار، 168

جامه زهد و ورع پوشيدن است، 168

جامه صد وصله در اندام شاه؟، 162

جامه ای چون جامه شاهان بپوش، 162

جانا نظری سوی مفتقرت، 434

جماعتی كه بگريند بهر عيش و منال، 216

جنگ هفتاد و دو ملت همه را عذر بنه، 409

جوان و پير كه در فكر مال و فرزندند، 216

چرا ديوانه گردد هر كه عاقل می تواند شد؟، 190

چشم بند آن جهان حلق و دهان، 407

چند باشد قسمت يك روزه ای؟، 162

چند باشی بند سيم و بند زر، 162

چه ابلهند كسانی كه دل همی بندند، 216

چو بنگری همه مردم به هيچ خرسندند، 216

چون تا نااهلی، شود از تو بری، 405

چون گوهر قدس يگانه دل، 434

چون نديدند حقيقت، ره افسانه زدند، 409

چيست بغير از چهار خلط و سه ارواح، 159

حاجی تو نيستی شتر است از برای آنك، 102

حاصل از حيات ای جان، اين دمست تا دانی، 406

حافظ از دست مده صحبت اين كشتی نوح، 244

حالی خوش باش و عمر بر باد مكن، 32

حرفی از معنا اگر داری بيار، 168

خاقانيا، به سائل اگر يك درم دهی، 277