عقل: كليد گنج سعادت، ص: 483

كنون كه زير زمين خفته اند بيدارند، 42

كه از همای به مردار ميل نپسندند، 216

كه دشمنند تو را زادگان نه فرزندند، 216

كه سايه ای بر سر اين جهان نيفكندند، 216

كو پوستين خلق به آزار می درد، 102

كوزه چشم حريصان پر نشد، 162

كی سبزه دمد ز دانه دل؟، 434

گر امروز آتش شهوت بكشتی بی گمان رستی، 39

گر بريزی بحر را در كوزه ای، 162

گر معرفت دهندت، بفروش كيميا را، 340

گرچه حكمت را به تكرار آوری، 405

گرگ تو را به ز صيد شير چه كار است، 158

گفت صاحب جامه را بين جامه چيست؟، 168

گفت: صاحب جامه را بين جامه چيست، 168

گفتم ای دل، آينة كلی بجو، 403

گفتمش ای مامك ديرينه روز، 161

گنجی نبود چو خزانه دل، 434

لب و دندان سنايی همه توحيد تو گويد، 194

مجوی دنيی اگر اهل همتی خسرو، 216

مشرق او غير جان و عقل نيست، 408

مگر از آتش دوزخ بودش روی رهايی، 194

ملكا ذكر تو گويم كه تو پاكی و خدايی، 194

من آنچه شرط بلاغ است با تو می گويم، 62

من و ساقی به هم سازيم و بنيانش براندازيم، 68

موی به تدليس سيه كرده ای، 161

نتوان شبه تو گفتن كه تو در وهم نيايی، 194

نتوان وصف تو گفتن كه تو در فهم نگنجی، 194

ندانم اين شب قدر است يا ستاره صبح، 214

نرخ بالا كن كه ارزانی هنوز، 310

نروم جز به همان ره كه توأم راه نمايی، 194

نفس يكی ديو ريو و عقل پری وار، 159

نه عاقلند كه طفلان ناخردمندند، 216

هرچه شرار است مستعد شرير است، 159

هرچه شرير است مستحق شرار است، 159

هردو عالم قيمت خود گفته ای، 310

هركه افتد اندر آن گل برنخاست، 38

هرچه هست از قامت ناساز بی اندام ماست، 451

هرگز نرسی به نشانه دل، 434

هستی ما جملگی از هست توست، 162

همت عالی نكو نه قامت عالی، 159