عقل: كليد گنج سعادت، ص: 136

[و كم نظير مرحوم آيت اللّه سيد علی آقا قاضی طباطبائی آموختند و در سيروسلوك و مجاهدات نفسانيه و رياضات شرعيه تحت نظر و تعليم و تربيت آن استاد كامل بود.

حجت الاسلام سيد احمد قاضی از قول علامه نقل می كند: پس از ورودم به نجف اشرف، به بارگاه امير المؤمنين عليه السلام رو كرده و از ايشان استمداد كردم. در پی آن، آقای قاضی نزدم آمد و فرمود: شما به حضرت علی عليه السلام عرض حال كرديد و ايشان مرا فرستاده اند. از اين پس، هفته ای دو جلسه با هم خواهيم داشت. و در همان جلسه فرمود: اخلاصت را بيشتر كن و برای خدا درس بخوان. زبانت را هم بيشتر مراقبت نما.

مرحوم علامه در مدتی كه در نجف مشغول تحصيل بودند به علت تنگی معيشت و نرسيدن مقرری كه از ملك زراعيشان در تبريز به دست می آمد مجبور به مراجعت به ايران شد و مدت ده سال در قريه شادآباد تبريز به زراعت و كشاورزی مشغول گرديد. فرزند ايشان مهندس سيد عبد الباقی طباطبائی می گويد: خوب به ياد دارم كه مرحوم پدرم دائما و در تمام طول سال مشغول فعاليت بود و كار كردن ايشان در فصل سرما در حين ريزش باران و برف های موسمی در حال كه چتر به دست گرفته يا پوستين به دوش داشتند امری عادی تلقی می شد. در مدت ده سال بعد از مراجعت علامه از نجف به روستای شادآباد و به دنبال فعاليت های مستمر ايشان قنات ها لايروبی و باغ های مخروبه تجديد خاك و اصلاح درخت شده و در عين حال چند باغ جديد احداث گرديد و يك ساختمان ييلاقی هم در داخل روستا جهت سكونت تابستانی خانواده ساخته شد و در محل زيرزمين خانه حمامی به سبك امروزی بنا نمود. فرزند علامه می افزايد: پدرم از نظر فردی، هم تيرانداز بسيار ماهری بود و هم اسب سواری تيز تك. و به راستی در شهر خودمان بی رقيب بود: هم خطاطی برجسته بود، هم نقاش و طراحی ورزيده، هم دستی به قلم داشت و هم طبعی روان در سرايش اشعار ناب عارفانه و ...، اما از نظر شخصيت علمی و اجتماعی، هم استاد صرف و نحو عربی بود، هم معانی و بيان، هم در اصول و كلام كم نظير بود و هم در فقه و فلسفه، هم از رياضی (حساب و هندسه و جبر) حظی وافر داشت و هم از اخلاق اسلامی، هم در ستاره شناسی (نجوم) تبحر داشت، هم در حديث و روايت و خبر و ... شايد باور نكنيد كه پدر بزرگوار من، حتی در مسائل كشاورزی و معماری هم صاحب نظر و بصير بود و سال ها شخصا در املاك پدری در تبريز به زراعت اشتغال داشت و در ساختمان مسجد]