عقل: كليد گنج سعادت، ص: 157

كس ديگر می گيرد معصيت كار است. كسی كه با وجود سلامت تن دست خود را برای تأمين نيازهايش پيش مردم دراز می كند معصيت می كند و مالی كه از اين راه به دست می آورد حرام است. توجه به بدن لازم است، اما نه به قيمت غفلت از حقيقت وجود خود. در حقيقت، زندگی انسان نبايد طوری باشد كه در مدت هفتاد سال به طول و عرض بدن اضافه شود، ولی روح و عقل و نفس او هنوز مانند زمان شيرخوارگی مانده يا پست تر از آن شده باشد. [5]

پس، بايد دقت داشت كه هم چنان كه دنيا را آباد می كنيم، باطن و عقل و آخرت خود را نيز در كنار آن آباد كنيم. غفلت بيماری و خواب بسيار خطرناكی است كه از آن در همين دنيا بايد بيدار شد؛ زيرا اگر فرصت از دست برود بيداری سودی ندارد. امير المؤمنين، عليه السلام، می فرمايد:

اگر انسان غافل، بعد از مرگ، بيدار شود كه بيدار هم می شود، آن بيداری كمترين سودی برايش نخواهد داشت. [6]

قرآن مجيد به پيامبر اسلام، صلی اللّه عليه و آله و سلم، درباره انسان های غافل می فرمايد:

«و اصبر نفسك مع الذين يدعون ربهم بالغداة و العشی يريدون وجهه و لا تعد عيناك عنهم تريد زينة الحياة الدنيا و لا تطع من أغفلنا قلبه عن ذكرنا و اتبع هواه و كان أمره فرطا». [7]

با كسانی كه صبح و شام، پروردگارشان را می خوانند در حالی كه همواره خشنودی او را می طلبند، خود را پايدار و شكيبا دار، و در طلب زينت و زيور زندگی دنيا ديدگانت را از التفات به آنان به سوی ثروتمندان برنگردان، و از كسی كه دلش را به سبب كفر و طغيانش از ياد خود غافل كرده ايم و از هوای نفسش پيروی كرده و كارش اسراف و زياده روی است، اطاعت مكن.