عقل: كليد گنج سعادت، ص: 367

از وسايل و لوازم حكومت و قدرت است به او داده اند و تختی بزرگ دارد. او و قومش را يافتم كه به جای خدا برای خورشيد سجده می كنند و شيطان، اعمال زشتشان را برای آنان آراسته و در نتيجه آنان را از راه حق بازداشته است. به اين سبب هدايت نمی يابند. و شيطان آنان را اين گونه فريب داده تا برای خدا سجده نكنند، همان كه نهان در آسمان ها و زمين را بيرون می آورد و آنچه را پنهان می داريد و آنچه را آشكار می كنيد می داند.

خدای يكتا معبودی جز او نيست، پروردگار عرش بزرگ است.

پس از اين كه هدهد خبر كشور سبا، حكومت آن كشور، دين آنان و وضع اجتماعی مردم آن سامان و اوصاف تخت سلطان آن را برای سليمان بيان كرد، سليمان به تحقيق صحت اين مطالب پرداخت. [3]

«قال سننظر أصدقت أم كنت من الكاذبين. اذهب بكتابی هذا فألقه إليهم ثم تول عنهم فانظر ماذا يرجعون. قالت يا أيها الملا إنی ألقی إلی كتاب كريم.

إنه من سليمان و إنه بسم اللّه الرحمن الرحيم. ألا تعلوا علی و أتونی مسلمين.

قالت يا أيها الملا أفتونی فی أمری ما كنت قاطعة أمرا حتی تشهدون. قالوا نحن أولوا قوة و أولوا بأس شديد و الامر إليك فانظری ماذا تأمرين. قالت إن الملوك إذا دخلوا قرية أفسدوها و جعلوا أعزة أهلها أذلة و كذلك يفعلون.

و إنی مرسلة إليهم بهدية فناظرة بم يرجع المرسلون. فلما جاء سليمان قال أتمدونن بمال فما آتانی اللّه خير ما آتاكم بل أنتم بهديتكم تفرحون. ارجع إليهم فلنأتينهم بجنود لاقبل لهم بها و لنخرجهنم منها أذلة و هم صاغرون».

سليمان به هدهد گفت: به زودی درباره ادعايت تأمل و بررسی می كنم كه آيا راست گفته ای يا از دروغگويانی. اين نامه مرا ببر و به سوی آنان بيفكن، سپس به دور از ديدگان آنان خود را كناری بگير و بنگر چه پاسخی می دهند؟ ملكه سبا پس از آگاهی از مضمون نامه گفت: ای سران و اشراف، همانا نامه ای نيكو و باارزش به سوی من افكنده اند، يقينا، اين نامه از سوی سليمان است و سرآغازش به نام خدای رحمان و رحيم است و مضمونش اين است كه بر من برتری مجوييد و همه با حالت تسليم نزد