عقل: كليد گنج سعادت، ص: 138

[می خواند. آنچه به زندگی اين شخصيت بزرگ امتياز خاص می داد، حالات ويژه اخلاقی و تأثير آن بر رادمردانی چون شهيد مطهری و ديگر انسان های جويای تهذيب نفس بود. وی مبنای درس اخلاق و جلسات وعظ خويش را بر محور نهج البلاغه قرار داده بود و گروه كثيری از شهرهای مختلف، حتی عتبات عاليات، در محضرش گرد می آمدند. در ذيل به قسمتی از زندگينامه اين مرد الهی اشاره شده است:

اولين مكتب درسی ميرزا علی آقای شيرازی در خانه تشكيل شد و نخستين معلمش نيز پدرش بود. حاج ميرزا علی آقا در سال 1316 ق راهی اصفهان شد و بخشی از تحصيلاتش را در مدرسه نيم آوردواقع در انتهای بازار بزرگ اصفهان گذراند. جاذبه معنوی مدرسان اين مدرسه، خصوصا آقا سيد محمد باقر درچه ای، موجب شد تا علی به اين مكان روی آورد.

زمانی كه حاج ميرزا علی آقا از مكتب آيت اللّه درچه ای استفاده می كرد، دو نام آور عرصه انديشه آخوند ملا محمد كاشی و جهانگير خان قشقايی نيز مشغول تربيت شاگردانی در ميدان حكمت و فلسفه بودند و به مدت نيم قرن فلسفه ملا صدرا را در اصفهان تدريس می كردند. ميرزا علی از علم وافر اين دو بزرگمرد نيز بهره ها برد. هم چنين در بوستان شيخ اسد اللّه قمشه ای (1297- 1334 ق) كه بهاری كوتاه داشت، گشت وگذار كرد و ذهن مشتاق خود را از رايحه دانش و تقوای اين مرد الهی عطرآگين ساخت. شيخ عبد الحسين محلاتی (1270- 1312 ق)، كه در مدرسه صدر اصفهان دروس خارج را تدريس می نمود، يكی ديگر از اساتيد حاجی ميرزا علی آقا بود. آيت اللّه العظمی حاج آقا حسين بروجردی (1292- 1381 ق)، مرجع عظيم الشأن قرن اخير نيز كه حوزه درسی گرم و پر رونقی در اصفهان داشت از اساتيد و دوستان نزديگ ايشان بود و او را به سبب همت عالی، علو طبع و حالات اخلاقی می ستود.

حاج ميرزا علی آقا شيرازی مباحثی چون فقه، اصول، رجال و درايه را نزد حاج آقا ميرزا كمال الدين كرباسی (متوفی 1356 ق)، كه عالمی فقيه و زاهدی مجتهد بود، فرا گرفت و چون از دوران نوجوانی به آموختن طب علاقه داشت و احساس می كرد با فراگيری آن می تواند خدمتی به جامعه انجام دهد، به محضر حاج ميرزا محمد باقر حكيم باشی (م 1327 ق) از اطباء معروف راه يافت.]