عقل: كليد گنج سعادت، ص: 268

حضرت ابراهيم از پروردگار خود امنيت تقاضا می كند و اين خواسته نشان می دهد كه خواهنده آن عقل بيدار و فعالی دارد. او اين عقل را از كجا كسب كرده است؟ مسلما، از معرفت، از بصيرت، و از به كار گرفتن گوش و چشم و زبان به طور صحيح. در قرآن دراين باره می خوانيم:

«و كذلك نری إبراهيم ملكوت السماوات و الارض و ليكون من الموقنين». [5]

و اين گونه فرمانروايی و مالكيّت و ربوبيّت خود را بر آسمان ها و زمين به ابراهيم نشان می دهيم تا از يقين كنندگان شود.

اين آيه گستره ديد ابراهيم را نشان می دهد. او قدرت شنوايی اش را نيز تا آن جا بالا برد كه پروردگار می فرمايد:

«اذ قال له ربه اسلم قال اسلمت لرب العالمين».

و ياد كنيد هنگامی كه پروردگارش به او فرمود: تسليم باش. گفت: به پروردگار جهانيان تسليم شدم.

او قدرت زبان را نيز در جستجوی حقايق تا آن جا بالا برد كه گفت:

«قال لا أحب الآفلين». [6]

من هيچ غروب كننده از دست رونده ای را دوست ندارم و دل به آن نمی بندم.

او با خو انديشيد كه از دست رونده، از دست رونده و غروب كننده غروب كننده است، پس من برای چه بايد خود را خرج او كنم؟ من خود را خرج وجود ثابتی می كنم تا او با همه اسماء و صفاتش در من جلوه كند. ابراهيم حاصل چنين تفكری و چنين نگاهی است و اين روش ايجاد و تقويت عقل است. وقتی عقل كامل شد، انسان به رحمت واسعه، منبع خير، منبع فيض، منبع كرامت و خوبی بدل می شود و جز خير چيزی نمی خواهد، لذا از وجود مقدس پروردگار تقاضا می كند كه اين منطقه و اين بلد را، تا روز قيامت، منطقه امن قرار دهد تا مردم دنيا بفهمند ايجاد امنيت امكان دارد و می شود بدون اسلحه نيز در آرامش