عقل: كليد گنج سعادت، ص: 148

[لشگر احزاب، اسب های خود را در اطراف خندق به تاخت وتاز در آورده و از نقطه تنگ و باريكی به جانب ديگر خندق پريدند و برای جنگ تن به تن هم آورد خواستند.

يكی از اين جنگاوران، قهرمان نامدار عرب «عمرو بن عبدود» بود كه نيرومندترين و دلاورترين مرد رزمنده عرب به شمار می رفت. او را با هزار مرد جنگی برابر می دانستند و چون در سرزمينی به نام «يليل» به تنهايی بر يك گروه دشمن پيروز شده بود به «فارس يليل» شهرت داشت. عمرو در جنگ بدر شركت جسته و در آن جنگ زخمی شده بود و به همين دليل از شركت در جنگ احد بازمانده بود و اينك در جنگ خندق برای آن كه حضور خود را نشان دهد خود را نشاندار ساخته بود.

عمرو پس از پرش از خندق، فرياد «هل من مبارز» سر داد و چون كسی از مسلمانان آماده مقابله با او نشد، جسورتر گشت و عقايد مسلمانان را به استهزا گرفت و گفت: «شما كه می گوييد كشتگانتان در بهشت هستند و مقتولين ما در دوزخ، آيا يكی از شما نيست كه من او را به بهشت بفرستم يا او مرا به دوزخ روانه كند؟!». سپس، اشعاری حماسی خواند و ضمن آن گفت: «بس كه فرياد كشيدم و در ميان جمعيت شما مبارز طلبيدم، صدايم گرفت!».

نعره های پی درپی عمرو، چنان رعب و ترسی در دل های مسلمانان افكنده بود كه در جای خود ميخكوب شده قدرت حركت و عكس العمل از آنان سلب شده بود. واقدی رعب شديد مسلمانان را با اين جمله مجسم می كند: «كان علی رؤسهم الطير»؛ گويی بر سرشان پرنده نشسته بود. هربار كه فرياد عمرو برای مبارزه بلند می شد، فقط علی عليه السلام برمی خاست و از پيامبر اجازه می خواست كه به ميدان برود، ولی پيامبر موافقت نمی كرد. اين كار سه بار تكرار شد. آخرين بار كه علی عليه السلام باز اجازه مبارزه خواست، پيامبر به علی عليه السلام فرمود: اين عمرو بن عبدود است! علی عليه السلام عرض كرد: من هم علی هستم!

سرانجام، پيامبر اسلام صلی اللّه عليه و آله و سلم موافقت كرد و شمشير خود را به او داد و عمامه بر سرش بست و برای او دعا كرد. علی عليه السلام كه به ميدان جنگ رهسپار شد، پيامبر اسلام صلی اللّه عليه و آله و سلم فرمود: «برز الاسلام كله الی الشرك كله»؛ تمام اسلام در برابر تمام كفر قرار گرفته است. اين بيان به خوبی نشان می دهد كه پيروزی يكی ]