ارزش عمر و راه هزينه آن، ص: 26

خدا در قرآن مجيد می فرمايد:

«وَ اغْضُضْ مِنْ صَوْتِكَ» «1»

با هم آهسته حرف بزنيد. بعضی افراد به طور عادی كه حرف می زنند، گويا بلندگو در حلق خود جراحی كردند.

تمام لحن پروردگار در قرآن، آرام است. شما برای نمونه يك آيه از اين شش هزار و چند آيه به من نشان بدهيد كه در جوّ آيه عربده و فرياد باشد.

بله، در ابتدای سوره توبه كه «بسم الله» ندارد، دليل بر خشم خدا نسبت به مشركين است، با اين آيه شروع می شود:

«بَراءَةٌ مِنَ اللَّهِ وَ رَسُولِهِ إِلَی الَّذِينَ عاهَدْتُمْ مِنَ الْمُشْرِكِينَ» «2»

يعنی من با شما قهر هستم، از شما بيزارم و كاری به كار شما ندارم. اما دو آيه بعد می گويد:

«فَإِنْ تُبْتُمْ فَهُوَ خَيْرٌ لَكُمْ» «3»

اگر بخواهند با من آشتی كنند، برای آنان خوب است. بگو كه آنان را قبول می كنم. اين ديگر بلندترين لحن خدا با مشركين است.

يا وقتی به بنی اسراييل خشم گرفته بود و جلوی باران را گرفت، البته برای بيدار كردن آنان، چون خدا در قرآن می فرمايد: وقتی زبان انبيا، ائمه، محبت، منبر، شما را بيدار نكرد، برای اين كه در قيامت گرفتار جهنم نشويد، شما را گرفتار بلاهای مستقيم می كنم كه در بلاها ببينيد كه به بن بست رسيده ايد، در پيشگاه من ناله و زاری كنيد، كه من با ناله و زاری شما، گذشته شما را ببخشم و دوباره نعمت ها را سرازير كنم.

بلا نيز برای بيداری شماست؛ يعنی وقتی كه به صورت ما سيلی می زند، سيلیِ با عشق و محبت است، می گويد: خوابت سنگين شده، می ميری، بلند شو. چون

______________________________
(1)-/ لقمان (31): 19؛ «و از صدايت بكاه.»

(2)- توبه (9): 1؛ «اين [اعلامِ ] بيزاری و لغو پيمان از سوی خدا و پيامبرش به كسانی از مشركان است كه با آنان پيمان بسته ايد.»

(3)-/ توبه (9): 3؛ «پس [ای مشركان!] اگر [از پيمان شكنی و خيانت ] توبه كنيد [و مسلمان شويد] برای شما بهتر است.»