ارزش عمر و راه هزينه آن، ص: 11

حكايتی از مؤلف

روزی آراسته و خوش چهره، قبل از منبر آمد و كنار من نشست، گفت: چند دقيقه به حرف من گوش می دهيد؟ گفتم: بله. گفت: من چند سال است كه به تمام روحانيّت فحش می دهم. گفتم: تو مرا كجا ديده ای؟ گفت: در تلويزيون شما را ديده ام. آن زمان می خواستم تلويزيون را روی سرم بشكنم، چون شما را نمی شناختم. اما الان آمده ام تا به شما بگويم كه مرا ببخشيد، من اشتباه می كردم.

آن مايه ای كه پروردگار در آنها گذاشته است، با محرم و صفر و تشكيل اين جلسات با ارزش، آنها را برمی گرداند. اين شعر را برای آنها می خوانم. خيلی شعر پرقيمتی است. برای جوان ها می خوانم، چون فطرت آنها پاك است. گاهی موج آنها را می برد، اما خدا از درون آنان، تلنگری به آنها می زند تا برگردند:

از دوستی كه كارهای بد مرا دست بزند و بارك الله بگويد، فرار می كنم، چون چنين شخصی خائن است.

يكی از دعاهای حضرت رسول صلی الله عليه و آله اين بود:

الهی! كسی را كه در ميان بندگان خود دوست داری به من بنمايان، تا من تنهای از اين خوبان نميرم. «2» اما دومين نفر، اسمش صديق است. لفظ صديق در قرآن نيز آمده است. صديق كيست؟ كسی كه پيوسته مواظب شماست كه پای شما در گناه نلغزد. چنين شخصی برای تو حالت هشدار دهنده دارد، چون نمی خواهد تو را آلوده به گناه

______________________________
(1)- محمد غزالی.

(2)- مستدرك الوسائل: 5/ 293، باب 5، حديث 5896؛ «النَّبِيِّ صلی الله عليه و آله أَنَّهُ قَالَ يَا رَبِّ وَدِدْتُ أَنِّي أَعْلَمُ مَنْ تُحِبُّ مِنْ عِبَادِكَ فَأُحِبَّهُ فَقَالَ إِذَا رَأَيْتَ عَبْدِي يُكْثِرُ ذِكْرِي فَأَنَا أَذِنْتُ لَهُ فِي ذَلِكَ وَ أَنَا أُحِبُّهُ وَ إِذَا رَأَيْتَ عَبْدِي لَايَذْكُرُنِي فَأَنَا حَجَبْتُهُ وَ أَنَا أُبْغِضُهُ.»