ارزش عمر و راه هزينه آن، ص: 198
بهشتيان و دوزخيان
لِلَّذِينَ أَحْسَنُوا الْحُسْنی »
آنان كه عمر خود را تا حال به نيكی، زيبايی و درستی هزينه كردند، «أَحْسَنُوا» ماضی است. برای آنها چه چيزی در آخر زندگی می ماند؟ «الْحُسْنی » بهتر از عمری كه هزينه كردند، برای آنها قرار دادم.
يعنی چه؟ يعنی اينها خدمت كردند و من پاداش بهتر از خدمت را برای آنان قرار دادم. نماز خواندند، روزه گرفتند، كمك كردند. هر چيزی را كه می خواهيد، حساب كنيد:
«لِلَّذِينَ أَحْسَنُوا الْحُسْنی »
به تمام عبادات و خدمت های آنان، پاداش بهتر می دهم.
تمام است؟ می فرمايد: نه. به همه عبادات و خدمت های آنان پاداش بهتر می دهم، اما از نظر منِ خدا تمام نيست؛ «زِيادَةٌ» ما اين اضافه را نمی دانيم چيست كه برای شما بگوييم. چيزهايی درباره اين «زِيادَةٌ» نوشته اند، اما قانع كننده نيست.
«وَ لا يَرْهَقُ وُجُوهَهُمْ قَتَرٌ وَ لا ذِلَّةٌ»
محال است اين ها نزد من خجالت زده باشند. كه در قيامت سر خود را پايين بيندازند و شرمسار و خجالت زده باشند، نه. اين ها خيلی عزيز، با م نزلت، با رتبه و جايگاه بلند هستند.
آخر آيه می فرمايد:
«أُولئِكَ أَصْحابُ النَّارِ هُمْ فِيها خالِدُونَ» «1»
______________________________ (1)- يونس (10): 26؛ «برای كسانی كه نيكی كردند [بهترين ] پاداش و افزون [بر آن ] است، چهره آنان را سياهی و خواری نمی پوشاند؛ آنان اهل بهشت اند [و] در آن جاودانه اند.»
