ارزش عمر و راه هزينه آن، ص: 406

چون اگر كسی آن عقل را نداشته باشد، بی معرفت می ماند و اگر كم داشته باشد، «عالم بالله» نمی شود. چشم بينا و گوش شنوا پيدا نمی كند. شش ميليارد چشم و گوش دار در كره زمين هست كه با حيوانات هم وزن هستند. پروردگار می فرمايد:

«أُولئِكَ كَالْأَنْعامِ بَلْ هُمْ أَضَلُّ أُولئِكَ هُمُ الْغافِلُونَ» «1»

به قدری دور شده است كه صدای من و انبيا به گوش او نمی رسد و چشم او ديگر ما را نمی بيند.

اميرالمؤمنين عليه السلام وقتی می خواستند از خدا گدايی كنند، می دانستند كه از چه كسی دارند می خواهند و چه چيزی می خواهد؟

«وَ اجعَلنی مِن أحسَنِ عَبيدَكَ نَصيبَاً عندَك» «2»

می فرمايد: سهم مرا در پول، خوراكی ها، پوشيدنی ها، مسكن و دنيا قرار نده، بلكه خدايا! سهم مرا در ميان تمام بندگانت، از حضرت آدم عليه السلام تا روز قيامت، اين باشد كه بهترين بنده تو شوم.

ارزش مال در كنار معرفت

با اين حالت است كه مال دنيا خوب و مفيد می شود، ولی وقتی من آدم نيستم، پول خيلی بد است، چون همه آنها دروازه ای به طرف جهنم است. اگر من عبدالله با معرفت بشوم، پول برای من كار طلای بيست و چهار عيار را می كند، اما اگر عبدالله با معرفت نباشم، پول برای من در حكم هيزم جهنم است.

خدا در قرآن می فرمايد:

«وَ أَمَّا إِذا مَا ابْتَلاهُ فَقَدَرَ عَلَيْهِ رِزْقَهُ فَيَقُولُ رَبِّي أَهانَنِ* كَلَّا بَلْ لا تُكْرِمُونَ الْيَتِيمَ* وَ لا تَحَاضُّونَ عَلی طَعامِ الْمِسْكِينِ* وَ تَأْكُلُونَ التُّراثَ

______________________________
(1)- اعراف (7): 179؛ «آنان مانند چهارپايانند بلكه گمراه ترند؛ اينانند كه بی خبر و غافل [ازمعارف و آيات خدای ] اند.»

(2)- مصباح المتهجد: 850، دعاء الخضر عليه السلام.