ارزش عمر و راه هزينه آن، ص: 418
ثمره هزينه عمر مطابق با خواسته های الهی
كسی كه عمر و سرمايه های كنار عمر را برابر با طرح و خواسته خدا هزينه می كند، وجود مبارك حضرت باقر عليه السلام او را پرقيمت تر از گران بهاترين گوهر دانسته و از نظر ارزش، او را موجودی كمياب تر از اكسير اعظم معرفی می كند.
متن گفتار حضرت باقر عليه السلام به اين مضمون است:
«وَ رَجُلٌ قَرَأَ القُرآنَ فَوَضَعَ دَواءَ القُرآنِ عَلی داءِ قَلبِهِ فَأسْهَرَ بِهِ لَيْلَهُ وَ أَظْمَأَ بِه نهارَهُ وَ قَام بِهِ فِی مَسَاجِدِه وَ تَجَافی بِهِ عَنْ فِراشِهِ» «1»
و ديگر مردی است كه قرآن خواند و داروی قرآن را بر دل دردمندش نهد و برای (خواندن و به كار بستن و دقت در معانيش) شب زنده داری كند و روزش را به تشنگی به سر برد و در هنگام نمازهايش بدان قيام كند و از بستر خواب به خاطر آن دوری گزيند.
قلب پاك و دل بيمار
انسانی است كه به سراغ قرآن و نقشه خدا رفته تا زندگی پاكی داشته باشد، يعنی تدبير و طرح خدا برای زندگی پاك، لذا با قرآن مجيد رابطه برقرار می كند و به كمك آيات آن، تمام بيماری های قلب خود را ريشه كن می كند.
قرآن را می فهمد، آن را وارد قلب خود می كند، دل را با داروی قرآن و نورانيت آن و اين نسخه شفابخش الهی علاج می كند. بعد از مدتی، دارای دلی بی حسد، بی كينه، بی كبر، بی ريا، بی غرور و بی بخل می شود و به فرموده حضرت صادق عليه السلام قلب او «حرم الله» می شود.
دل وقتی «حرم الله» شد، قابل مقايسه با كعبه نيست. در ارزيابی اين دل و كعبه، رسول خدا صلی الله عليه و آله اين دل را بر كعبه مقدم دانسته است. امام صادق عليه السلام نيز می فرمايد:
______________________________ (1)- الكافی: 2/ 627، بَابُ النَّوَادِرِ، حديث 1؛ «أَبِي جَعْفَر عليه السلام قَالَ قُرَّاءُ الْقُرْآنِ ثَلَاثَةٌ رَجُلٌ قَرَأَ الْقُرْآنَ فَاتَّخَذَهُ بِضَاعَةً وَ اسْتَدَرَّ بِهِ الْمُلُوكَ وَ اسْتَطَالَ بِهِ عَلَی النَّاسِ وَ رَجُلٌ قَرَأَ الْقُرْآنَ فَحَفِظَ حُرُوفَهُ وَ ضَيَّعَ حُدُودَهُ وَ أَقَامَهُ إِقَامَةَ الْقِدْحِ فَلَا كَثَّرَ اللَّهُ هَؤُلَاءِ مِنْ حَمَلَةِ الْقُرْآنِ وَ رَجُلٌ قَرَأَ الْقُرْآنَ فَوَضَعَ دَوَاءَ الْقُرْآنِ عَلَی دَاءِ قَلْبِهِ فَأَسْهَرَ بِهِ لَيْلَهُ وَ أَظْمَأَ بِهِ نَهَارَهُ وَ قَامَ بِهِ فِي مَسَاجِدِهِ وَ تَجَافَی بِهِ عَنْ فِرَاشِهِ فَبِأُولَئِكَ يَدْفَعُ اللَّهُ الْعَزِيزُ الْجَبَّارُ الْبَلَاءَ وَ بِأُولَئِكَ يُدِيلُ اللَّهُ عَزَّ وَ جَلَّ مِنَ الْأَعْدَاءِ وَ بِأُولَئِكَ يُنَزِّلُ اللَّهُ عَزَّ وَ جَلَّ الْغَيْثَ مِنَ السَّمَاءِ فَوَ اللَّهِ لَهَؤُلَاءِ فِي قُرَّاءِ الْقُرْآنِ أَعَزُّ مِنَ الْكِبْرِيتِ الْأَحْمَرِ.»
