ارزش عمر و راه هزينه آن، ص: 420

بر هر برنامه ای مقدم می كند؛ يعنی به مقام، زن، فرزند، داماد، عروس، طلا، علم، سياست و شهوت می گويد: من، از همه شما جلوتر هستم و شما همه پشت سر من هستيد، چون راه من به سوی خداست. اگر شما می توانيد با من بسازيد، به دنبال من بياييد، نه جلوتر از من. چون اگر جلوتر بروند، باز مانع می شوند و بين ما و خدا سايه می اندازند، خداگرفتگی پيش می آيد، مانند ماه گرفتگی كه ما ديگر نمی توانيم خدا را ببينيم.

بعد از سلامت دل، به همه چيز اعلام قطعی می كند كه همه چيز پشت سر من است، من دارم به طرف محبوب ازل و ابد می روم، اگر شما با او سازشی داريد، به دنبال من بياييد، اگر سازشی نداريد، ما با شما جنگی نداريم، فقط قطع رابطه می كنيم.

اينجا ديگر گرفتار هيچ پول، صندلی و رابطه نامشروعی نمی شود:

«فَوَضَعَ دَواءَ القُرآنِ عَلی داءِ قَلبِهِ فَأسْهَرَ بِهِ لَيْلَهُ وَ أَظْمَأَ بِه نهارَهُ»

تمام روزهای عمرش را روزه دار محسوب می شود و برای او ثواب روزه مقبول می نويسند.

دل پاك حاج شيخ عبدالكريم حايری

انسان وقتی در اين دنيا راحت زندگی می كند كه كم توقع باشد و با همه وجودش اهل گذشت باشد. اگر زن و شوهری اين اخلاق كم توقعی و گذشت را داشته باشند، محال است طلاق به وجود بيايد. دو شريك كم توقع و پرگذشت، محال است با هم جنگ كنند. اگر مردم يك شهر كم توقع و پرگذشت باشند، محال است بين آنها كينه ای ايجاد شود.

يكی از علمايی كه من به ديدنش رفتم، از شاگردان نزديك مرحوم آيت الله