ارزش عمر و راه هزينه آن، ص: 96

می كنند و پرونده شما را با سرعت زيادی می بندند.

سكوت معنا داری به خود بدهيد، اتاقی كه به دنيا آمديم، تيرچوبی و كاه گلی بود، ديوارهايش خشتی، گوش بدهيد! چند صدا را می شنويم. ناله مادر كه ما را زاييد، خنده عمه ها و خاله ها كه خوشحال هستند كه ما زاييده شديم و اقوام كه می گويند: شيرينی و نبات بياور. اين ها به خاطر ما بود كه به دنيا آمديم. از آن شلوغی آن وقت تا كنون، با چه سرعتی گذشت و تمام شد؟

«انتم علی ظهر السفر و السَّيرُ بِكم سَريعٌ فقد رَأيتُم اللَّيلَ و النَّهارَ وَ الشَّمسَ وَ القَمَرَ يُبلِيانِ كُلَّ جَديدٍ» «1»

با چشم خود اين شب و روز، آفتاب و ماه با اين حركات و رفتن و آمدن ها را ديديد، هر چه خدا به شما ابزار نو داده بود، كهنه كرديد؛ گوش شما سمعك و چشم شما عينك می خواهد. پای خود را دراز می كنيد، نماز را بايد روی صندلی بخوانيد، سجده امام جماعت طول بكشد، بدن شما درد می گيرد و بايد زودتر بلند شويد، از زمين می خواهيد برای ركعت دوم بلند شويد، بايد نفس نفس بزنيد. تمام اين ابزار نو كه به شما داده بودند، كهنه شده است و هيچ دوايی نيز آنها را نمی تواند نو كند.

آخرين لحظات عمر مرحوم آيت الله ميلانی

خدمت مرحوم آيت الله العظمی ميلانی در مشهد بودم، ايشان عالم كم نظيری بود. در زدند، خادم ايشان آمد و گفت: دكتری را كه گفته بوديد، آمدند. دكتر آمد و خيلی احترام كرد.

______________________________
(1)- كافی: 2/ 598، كتاب فضل القرآن، حديث 2؛ بحار الأنوار: 74/ 136، باب 6، حديث 46.