ارزش عمر و راه هزينه آن، ص: 65

اگر می دانست كه ما گناهكار و جهنمی هستيم، پس چرا ما را خلق كرد؟ بايد به اين افراد گفت:

خدا شما را برای جهنم و معصيت خلق نكرد، بلكه شما را پاك و پاكيزه ساخت و به عنوان انسان وارد دنيا كرد، صد و بيست و چهار هزار پيغمبر، قرآن، ائمه، مسجد، عالم و هزاران جملات حكمت آميز و نصيحتی گذاشت، فقط می دانست كه شما خودت، به جای انتخاب صراط مستقيم، راه شيطان را انتخاب می كنی، كه دانستن او نيز شما را به گناه نمی كشد. بداند، چه اجباری بر شما وارد می كند؟

مثالی بزنيم؛ ديوار نم كشيده و معمار می گويد: تا نيم ساعت ديگر می ريزد، معمار می داند كه ديوار می ريزد. علم معمار كه ديوار را حركت نمی دهد، آن نم ديوار را دارد خراب می كند. حال اگر شما بروی زير آن ديوار بخوابی و ديوار بر سر تو خراب شود، احمقانه نيست كه بروی يقه معمار را بگيری و بگويی: تو كه می دانستی ديوار خراب می شود، چرا جلوی مرا نگرفتی كه زير آن ديوار نخوابم؟

چون معمار نيز می گويد: من كه به تو هشدار دادم كه آن نم ديوار را دارد خراب می كند.

ناسپاسی مرا به هم می ريزد، خدا بداند، علم خدا به اختيار من ربطی ندارد.

خدا می داند كه شمر، شمر می شود. بداند. علم خدا كه شمر را شمر نكرده است.

شمر به اختيار خودش شمر شد، اين سوء اختيار را خدا می دانست.

ادامه داستان قوم سبأ

به چند موش گفت تا سد را جويدند، سيل آمد و همه آبادانی و سر سبزی ها به كوير تبديل شد. رفتند، كجا رفتند؟

«وَ الَّذِينَ كَفَرُوا لَهُمْ نارُ جَهَنَّمَ لا يُقْضی عَلَيْهِمْ فَيَمُوتُوا»