ارزش عمر و راه هزينه آن، ص: 271
هيچ چيز را نمی توانست باور كند كه درست است يا غلط و هميشه در ناامنی بود، اما پيغمبر اكرم صلی الله عليه و آله را نسبت به حقايق نازل شده می بينيد كه اين حقايق عينی عالم را در كمال آرامش می پذيرد.
«آمَنَ الرَّسُولُ بِما أُنْزِلَ إِلَيْهِ» «1»
يعنی پيغمبر صلی الله عليه و آله نسبت به خدا، قيامت، قرآن، حلال و حرام، و نسبت به تمام حقايق در كمال باور است و به دنبال پيغمبر صلی الله عليه و آله مؤمنان واقعی هستند كه اوصاف و ويژگی آنان را در سوره انفال می فرمايد؛
«أُولئِكَ هُمُ الْمُؤْمِنُونَ حَقًّا» «2»
اين افراد را به عنوان مؤمن قبول دارم، بقيه را قبول ندارم. ما كه نمی توانيم چيزی را بر عهده خدا ثابت كنيم كه همه ما را به عنوان مؤمن واقعی قبول كن.
يا در پايان آيه صد و هفتاد و هفت سوره بقره می فرمايد:
«أُولئِكَ الَّذِينَ صَدَقُوا» «3»
اين ها اگر بگويند ما مؤمن هستيم، راست می گويند.
خلقت عقل بر پايه قبول حق
پيغمبر صلی الله عليه و آله با توجه به عقل، در مقابل منطق قرآن تسليم است، يعنی خدا عقل را به اين شكل به انسان داده است.
امام صادق عليه السلام در روايتی می فرمايد:
هنگامی كه خدا عقل، اين سازمان زيبای حكيمانه را آفريد- برای اين كه انسان را در مقابل حق تسليم كند، يعنی در مقابل حق، با اختيار و راحتی تسليم شود و نشان دهد كه عقلی به او داده است كه با ديدن و شنيدن معارف، دليل، برهان و دانش انسان را به حقايق الهی هدايت می كند- به عقل گفت: برو! رفت، گفت:
______________________________ (1)- بقره (2): 285؛ «پيامبر به آنچه از پروردگارش به او نازل شده، ايمان آورده.»
(2)- انفال (8): 4؛ «مؤمنان واقعی و حقيقی فقط آنانند.»
(3)- بقره (2): 177؛ «اينانند كه [در دين داری و پيروی از حق ] راست گفتند.»
