عبادت با نگاه كردن به عالم

روايتی را از وجود مبارك رسول خدا صلی الله عليه و آله شيعه و سنی نقل كرده اند.

در اين روايت، پيامبر عظيم الشأن صلی الله عليه و آله مردم را به ارزش دانايان، آگاهان و اهل بصيرت توجه می دهند. آن آگاهان و دانايانی كه فهميدند چگونه زندگی كنند و در مقام فهماندن به ديگران هستند كه آنها نيز چگونه زندگی كنند.

حضرت می فرمايد:

«النَظَرُ الی وجه الوَالِدين عِبادَةٌ» «1»

نگاه كردن فرزندان به چهره پدران، عبادت است. البته منظور از اين نگاه، نگاه با مهر و محبت و با لطف و جاذبه دار است. نگاهی كه در آن، پدر بتواند راحت بخواند كه فرزندش دارد می گويد: من از دست شما خسته نشده ام و علاقه دارم كه سايه شما بر سر من باشد.

پيامبر اكرم صلی الله عليه و آله بيان نمی كنند كه پدر و مادر، چه پدر و مادری باشند: مؤمن، متدين و خوب باشند؟ به صورت مطلق می فرمايد. در ضمن معلوم می شود كه پدران و مادران، به نگاه محبت آميز فرزندان نيازمند هستند.

نگاه به چهره پدر و مادر عبادت است؛ يعنی بندگی خداست و دارای پاداش و اجر می باشد. اين يك نوع نگاه است.

نگاه دوم:

«النَّظَرُ الَی الكَعبَة عِبادَةٌ» «2»

نگاه كردن به كعبه ای كه خداوند متعال آن را گرامی داشته و برای آن ارزش قايل شده، عبادت است. «3»

______________________________
(1)- مستدرك الوسائل: 15/ 204، باب 77، حديث 18020.

(2)- الكافی: 4/ 240، باب فضل النظر الی الكعبة، حديث 5؛ الفقيه: 2/ 205، باب فضائل الحج، حديث 2144؛ بحار الأنوار: 96/ 346، باب 62، ذيل حديث 18؛ الامالی شيخ طوسی: 454، در ذيل حديث 1016.

(3)- الكافی: 4/ 240، باب فضل النظرالی الكعبه، حديث 2؛ «أَبِي عَبْدِ اللَّهِ عليه السلام قَالَ إِنَّ لِلَّهِ تَبَارَكَ وَ تَعَالَی حَوْلَ الْكَعْبَةِ عِشْرِينَ وَ مِائَةَ رَحْمَةٍ مِنْهَا سِتُّونَ لِلطَّائِفِينَ وَ أَرْبَعُونَ لِلْمُصَلِّينَ وَ عِشْرُونَ لِلنَّاظِرِينَ.»

كافی: 4/ 241، باب فضل النظرالی الكعبه، حديث 6؛ «أَبِي عَبْدِ اللَّهِ عليه السلام قَالَ مَنْ نَظَرَ إِلَی الْكَعْبَةِ بِمَعْرِفَةٍ فَعَرَفَ مِنْ حَقِّنَا وَ حُرْمَتِنَا مِثْلَ الَّذِي عَرَفَ مِنْ حَقِّهَا وَ حُرْمَتِهَا غَفَرَ اللَّهُ لَهُ ذُنُوبَهُ وَ كَفَاهُ هَمَّ الدُّنْيَا وَ الآْخِرَةِ.»