ارزش عمر و راه هزينه آن، ص: 260
حرف قرآن است. اعضا و جوارح حضرت ابراهيم عليه السلام با تمام آن عبادات و خدماتش، جلوه نفس پاك بود. نفس پاك، از عقل پاك تغذيه كرد، عقل از نبوت حضرت نوح عليه السلام و نبوت او از علم و نگاه تربيتی پروردگار تغذيه كرده بود كه در نهايت، حضرت ابراهيم عليه السلام پديد آمد.
قرآن در حق حضرت ابراهيم عليه السلام چه كار كرده است:
«جَعَلْناهُمْ أَئِمَّةً يَهْدُونَ بِأَمْرِنا» «1»
كه يكی از آنان حضرت ابراهيم عليه السلام بوده است.
و در آيه ديگر می فرمايد:
«وَ أَوْحَيْنا إِلَيْهِمْ فِعْلَ الْخَيْراتِ وَ إِقامَ الصَّلاةِ وَ إِيتاءَ الزَّكاةِ وَ كانُوا لَنا عابِدِينَ» «2»
انبيا عليهم السلام هيچ كدام «من» نگفتند كه من برای خودم هستم، تو برای خودت، بلكه گفتند: تو معبودی و ما عبد. تو مالكی و ما مملوك، تو آقايی و ما بنده.
اتصال حقيقی اميرالمؤمنين عليه السلام به حضرت حق
جوان ها به اميرالمؤمنين عليه السلام عشق می ورزند، البته نمی شناسند كه حضرت كيست. برای آنها آن قدر هست كه «بانگ جرسی» می آيد. اما به قدری از زبان ها، در زورخانه ها، ورزشگاه ها و شعرها شنيده اند كه به چهره ای كه دورنمای بسيار دوری برای آنان دارد، عشق می ورزند. اين حضرت كه شما به او عشق می ورزيد، ببينيد كه خود را نسبت به خدا چگونه می بيند:
«مَولای يا مَولای! أنتَ المَولی و انا العَبد و هَل يَرحم العَبدَ الّا المَولی؟
مَولای يا مَولای! أَنت المالك وَ أنا المملوك وَ هل يَرحم المَملوكَ الّا المالك؟ ...
______________________________ (1)- انبياء (21): 73؛ «و آنان را پيشوايانی قرار داديم كه به فرمان ما [مردم را] هدايت می كردند.»
(2)- انبياء (21): 73؛ «و انجام دادن كارهای نيك و برپا داشتن نماز و پرداخت زكات را به آنان وحی كرديم، و آنان فقط پرستش كنندگان ما بودند.»
