ارزش عمر و راه هزينه آن، ص: 353

و دلسوزان نمی شنود.

ما در تاريخ بشر واعظانی داشتيم كه نمونه نداشتند و از نظر عظمت عقلی، روحی و علمی بی همتا بودند. يكی از آنها، وجود مبارك حضرت ابی عبدالله الحسين عليه السلام است كه در شش ماهه آخر عمر شريف خود، يعنی از ماه رجب تا حادثه عاشورا، با نامه، پيغام، پيك، سخنرانی و فرياد، حق را به گوش مردم زمان خود خواندند، ولی در طول اين شش ماه، فقط سه نفر دعوت او را اجابت كردند.

آنهايی كه از مدينه و بصره و كوفه در كربلا جمع شدند، اهل ايمان، كمال و كرامت بودند، ولی كسانی كه خارج از اين خط بودند، اين بيماری های روانی را داشتند. از مجموع تبليغات گسترده شش ماهه امام عليه السلام تنها سه نفر دعوت ايشان را پاسخ دادند؛ حرّ بن يزيد رياحی، ابوالحتوف بن حارث انصاری و برادرش، سعد بن حارث انصاری، يعنی بقيه به خاطر دچار شدن به كبر و غرور باطنی، نخواستند كه طبيب آنها را معالجه كند و الا هيچ مانع ديگری نداشتند.

در قرآن مجيد می خوانيم كه پروردگار عالم زمانی كه از كل قرآن می خواهد تعريف كند، می فرمايد:

«إِنْ هُوَ إِلَّا ذِكْرٌ لِلْعالَمِينَ* لِمَنْ شاءَ مِنْكُمْ أَنْ يَسْتَقِيمَ» «1»

اين قرآن كاربرد دارد، ولی برای كسانی كه بخواهند زندگی استوار، صحيح و سالمی برای خود به وجود بياورند كه مفهوم مخالفش اين است كه: اگر نخواهند، كمترين بهره ای از قرآن مجيد به آنها نخواهد رسيد.

لبيك دعوت حق از سوی خاشعان

چه كسی دعوت خدا را جواب می دهد؟ آن كسی كه دچار استغنای باطنی نيست، يعنی فريب خورده مال، مقام، علم و شهوات نيست كه فكر كند كه پول،

______________________________
(1)- تكوير (81): 27- 28؛ «قرآن فقط وسيله يادآوری و پند برای جهانيان است؛* برای هركس از شما كه بخواهد [در همه شؤون زندگی مادی و معنوی ] راه مستقيم بپيمايد.»