ارزش عمر و راه هزينه آن، ص: 42

می فرمايد:

«جَنَّاتٍ تَجْرِي مِنْ تَحْتِهَا الْأَنْهارُ خالِدِينَ فِيها» «1»

و به اين پاداش نيز قناعت نمی كند و می فرمايد:

«وَ رِضْوانٌ مِنَ اللَّهِ أَكْبَرُ» «2»

و در بعضی از آيات نيز می فرمايد: آن

«وَ يَزِيدُهُمْ مِنْ فَضْلِهِ» «3»

آن اضافه چيست؟ يعنی آن بهشت، به تناسب هر كدام از ما برای ما كافی نيست؟ خدا در قرآن می فرمايد: نه، كافی نيست، بلكه كم است. همچنين در سوره توبه می فرمايد:

«وَ رِضْوانٌ مِنَ اللَّهِ أَكْبَرُ»

باز می فرمايد: كافی نيست. در سوره نور می فرمايد:

«وَ يَزِيدُهُمْ مِنْ فَضْلِهِ» «4»

برای اين كه شما اين سرمايه ای كه مطابق طرح من در امر ظاهر و باطن هزينه كرديد، قيمتش بيش از بهشت است.

اگر انسان قرآن را بفهمد، لذت می برد، كه با خدا و انبيا زندگی كند، چون سند تجارتی كه در اين طرف برای افراد مقرّر شده است، فقط هزينه شدن است.

برگشتی ندارد؛ يعنی به تدريج نابود كردن، فنا كردن، از بين بردن، به باد دادن، دود كردن و آتش زدن است، ديگر در آن هيچ چيزی نمی ماند.

افراد در حال احتضار كه دنيای بعد را می بيند، می بيند كه هفت طبقه جهنم رو به روی او است، هيچ چيزی ديگر نيست؛ شفاعتی رو به روی او نيست:

______________________________
(1)- آل عمران (3): 15؛ «بهشت هايی است كه از زيرِ [درختانِ ] آن نهرها جاری است، در آنجا جاودانه اند.»

(2)- توبه (9): 72؛ «و هم چنين خشنودی و رضايتی از سوی خدا [كه از همه آن نعمت ها] بزرگ تر است.»

(3)- نساء (4): 173؛ «و از فضل و احسانش بر آنان می افزايد.»

(4)- نور (24): 38؛ «و از فضلش برای آنان بيفزايد.»