عقل: محرم راز ملكوت، ص: 157
«و الذی خبث لا يخرج الّا نكدا».
جز گياهی اندك و بی سود از آن بيرون نمی آيد.
زمينی كه استعداد و آمادگی لازم را ندارد و مثلا نمكش زياد است، زمينی است كه به قول قرآن مجيد خبيث و آلوده و ناپاك است. آنچه در چنين زمينی می رويد و از آن بيرون می آيد هم خيلی كم است و هم محصول به درد نخوری است. محصولی است پوسيده و پوك كه هم صاحبش از كاشتن و داشتن آن ضرر كرده و هم مردم رغبتی به خريدن آن ندارند. زيرا مردم از حاصل آن خوششان نمی آيد و به دردشان نمی خورد.
مفهوم «نكدا»
«نكدا» بدين معنی است كه اين محصول آن قدر فايده ندارد كه بشود چند حيوان را برای چرا به آن جا برد. يعنی ثمره اين زمين به درد حيواناتی مثل گاو و گوسفند هم نمی خورد. به قول قديمی ها «خيلی تنك» است؛ يعنی هرازگاهی در گوشه ای از آن گياهی بی خاصيت سر از خاك درآورده كه نه سبز است، نه زيباست، نه توپر است، و نه به درد خوردن می آيد. يا بايد ولش كرد يا بايد آن را سوزاند.
|
بسوزند چوب درختان بی بر |
سزا خود همين است مر بی بری را. [4] |
|
دنيا مزرعه ای بيش نيست
قرآن مجيد در سوره مباركه شوری [5] و پيغمبر اكرم، صلی اللّه عليه و آله، در اين روايت می فرمايند كه دنيا مزرعه ای بيش نيست. يعنی اگر انسان دنيايش را پاك پرورش دهد و پاك نگه دارد يا، به عبارت روشن تر، اگر انسان در اين دنيا اهل ايمان، اهل اخلاق حسنه، و اهل عمل صالح باشد، دنيايش به مثابه همان سرزمين پاكی است كه خدا بدان اشاره فرموده است. لذا، در روز قيامت، از اين كشتزار كه خاكش همان ايمان و اخلاق
