عقل: محرم راز ملكوت، ص: 119
به گلوگاه رسيده را به بدن محتضر برنمی گردانيد، اگر در ادعای خود راستگوييد؟
اين سخن قرآن به همه كسانی است كه زروزيور فريبشان داده و اراده مطلق خداوند را بر جهان به سهل گرفته اند. خطاب آيه به آنان اين است كه اگر كاری از دستتان برمی آيد چرا روح فرد محتضر را به او بر نمی گردانيد و می گذاريد او بميرد؟
به راستی، مگر اروپايی ها و آمريكايی ها كم دارو دارند يا كم در علم پزشكی پيشرفت كرده اند؟ پس، چرا آن ها نيز، مانند مردم مشرق زمين يا كشورهای جهان سوم يا كشورهای عقب افتاده، مردمانشان می ميرند و هيچ كاری هم از دست كسی در اين باره برنمی آيد؟ آری:
|
چو مرگ تاختن آورد هيچ سود نكرد |
بقا بقای خدايست و ملك ملك خدا. [12] |
|
توصيه قرآن به تفكر
قرآن مجيد به همه انسان ها توصيه می كند كه فكر كنند و بعد با اشياء عالم رابطه برقرار كنند. دستور قرآن اين است كه بی فكر و تعقل با چيزی پيوند برقرار نكنيد.
نكته عجيب و مهم ديگر اين است كه قرآن مجيد می گويد: اين كه عده ای ادعا می كنند حقيقت را نمی دانند يا دلشان در پوشش است مقبول نيست. قرآن قبول ندارد كه عقل اين انسان ها حركت نداشته باشد، لذا به صراحت سخن آنان را دروغ می شمارد. يعنی هم می دانند و هم می توانند تعقل كنند. ازاين رو، آيه ای در قرآن مجيد پيدا نمی شود كه آنان را فاقد نيروی تعقل بداند. برعكس، معتقد است كه:
«لهم قلوب لا يفقهون بها». [13]
يعنی ابزار تعقل و فهم را دارند، ولی خودشان دنبال فهم نيستند. چرا كه اگر دنبال كشف حقيقت باشند و درباره آن تفكر كنند، حق بودن
