عقل: محرم راز ملكوت، ص: 454
«من الناس من يشری نفسه ابتغاء مرضات اللّه». [10]
يك نفر از مردم (در 19 سالگی)، در شب هجرت، جان خود را فقط برای به دست آوردن رضای خدا در طبق اخلاص گذاشت. [11]
به راستی حضرت علی، عليه السلام، به پاداش اين عمل می تواند در روز قيامت شفاعت تمام انسان ها را از خدا بخواهد؛ بدون اين كه از ظرف عمل خود وی چيزی كاسته شود.
حال، زينب كبری، عليها السلام، در زير سايه چنين پدری تربيت شده است. پدری كه همه ارزش های بی نهايت عالم را در خود دارد. البته، قابليت و پذيرش خود شخص نيز بسيار مهم است و همين قابليت و پذيرش موجبات صعود معنوی زينب كبری را فراهم ساخته است.
باری، زينب كبری به آيينه ای تبديل شد كه به اندازه توان وجودی خود، ارزش های بيكران پدر را منعكس می ساخت. به همين سبب، وقتی در روزگار حكومن ابن زياد، در بازار كوفه به سخنرانی افشاگرانه ای درباره واقعه كربلا دست زد، آن ها كه امير المؤمنين را به خاطر داشتند گمان كردند علی، عليه السلام، به دنيا برگشته است. [12]
ب. مادر زينب (ع)
از شيعه و سنّی نقل شده كه خداوند سوره كوثر را در شأن حضرت زهرا، عليها السلام، نازل كرده است. هم چنين در روايت آمده است:
«ان اللّه يغضب لغضب فاطمة و يرضی لرضاها». [13]
خدا می پسندد آنچه را فاطمه می پسندد و خشمگين می شود از آنچه فاطمه از آن خشمگين می شود.
به واقع، اين مرتبه بالاترين مقام برای هر انسانی محسوب می شود، زيرا به مخلصين اختصاص دارد. امام باقر، عليه السلام، درباره نام زهرای مرضيه می فرمايد:
