ياد مرگ: راه نجات از پستی دنيا

ذو القرنين پرسيد: چرا قبرهايتان را در كنار خانه ها قرار داده ايد؟ و با وجود اين كه زود نمی ميريد روی سنگ قبرها نوشته ايد فلانی 4 سالش بود كه مرد و ديگری 6 سالش؟ يعنی واقعا صاحب اين قبرها در كودكی مرده اند؟ از طرفی، اندازه اين قبرها به قبر بچه نمی ماند؟

سن آدمی به قدر عقل اوست

خدا رحمتش كند! يادم هست سال ها پيش امام جماعت يكی از مساجد [24] گاهی كه از دست بدكاران و گناهكاران و افراد خلافكار عصبانی می شد، روی منبر با همان عصبانيت مخاطبشان می كرد و می گفت: بچه 70 ساله! چه وقت می خواهی بالغ شوی و بفهمی كه دنيا و آخرت چه خبر است؟ تو بالغ بدنی شده ای نه بالغ عقلی. بدنت 55 سال پيش از نظر جسمی بالغ شد، پس چرا از نظر فكری هنوز 2- 3 سالت بيشتر نيست؟

بعد، يكی از دوستان برايم تعريف كرد كه متعاقب اين حرف، روزی قضيه جالبی پيش آمد. ماجرا از اين قرار بود كه پيرمرد 80 ساله ای مرد كه اتفاقا انسان ناميزانی بود. مطابق رسم برای او ختم گرفتند و واعظ معروفی را هم دعوت كردند كه از قضا هم اين ميت را می شناخت و هم واعظ متدينی بود كه نماز شبش ترك نمی شد و از عبارات جنت مكان و خلد آشيان و نوكر اهل بيت و ... كه نقل مجلس ختم است استفاده نمی كرد. از طرفی، می دانست اين مرد 80 سال آدم بی ربطی بوده، لذا ابتدا منبر نصيحتی خوبی برای مردم رفت و در انتها هم روضه حضرت علی اصغر، عليه السلام، را خواند. پس از پايان منبر، پسر بزرگ ميت نزد اين واعظ آمد و گفت: آقا، شما پدر ما را می شناختيد؟ گفت: كاملا!