عقل: محرم راز ملكوت، ص: 437
مردم اگر ببينند قيامتی در كار نيست، می گويند برای چه خودمان را به زحمت عبادت بيندازيم. بنابراين، به راحتی عبادت را ترك می كنند؛ زيرا نسبت به عبادت و خدمت خود بصيرت ندارند. برخلاف اين گروه، عده معدودی همچون حضرت علی، عليه السلام توانسته اند به حريم ملكوتی نماز، عبادت، و خدمت راه يابند، خدا را عاشقانه عبادت كنند، و به بهشت و دوزخ او نينديشند:
«الهی ما عبدتك خوفا من نارك».
خدايا، عبادت من از ترس جهنم نيست.
«و لا طمعا فی جنتك».
عبادت من به طمع بهشت هم نيست.
«بل وجدتك اهلا للعبادة». [10]
بندگی من فقط به زلف خدايی تو گره خورده است.
نماز و انفاق و جهاد علی، عليه السلام، سرشار از خدا و بی قيمت است؛ چراكه نمی توان برای خدا قيمتی تعيين كرد. آری، عبادتی كه خالصانه و عاشقانه و فقط برای رضای خدا انجام گيرد در قالب ارزش گذاری های در دسترس نمی گنجد.
پاداش بصيرت
در قرآن كريم، مزد افراد بصير چيزی بيش از هشت بهشت دانسته شده است:
«و لدينا مزيد». [11]
و نزد ما نعمت های بيشتری هست.
خداوند در قرآن كلمه «مزيد» را توضيح نداده، ازاين رو كميّت و كيفيت حقيقی اين كلمه هنوز برای هيچ كس روشن نشده است. [12]
|
گدای كوی تو از هشت بهشت مستغنی است |
اسير عشق تو از هر دو عالم آزادست. [13] |
|
