عقل: محرم راز ملكوت، ص: 434

نشانه های افراد بصير

از نظر قرآن مجيد و روايات، فرد بصير به همه حريم های حق راه پيدا كرده است. ازاين رو، آنچه با چشم سر و چشم دل می بيند حقيقت محض است؛ اگر حلال و حرام خدا را می بيند، همه آثار حلال و حرام چه آثار دنيوی و چه آثار اخروی را مشاهده يا لمس می كند. امير مؤمنان علی، عليه السلام، در نهج البلاغه، در بخش های آغازين خطبه متقين، درباره اين گونه «لمس كردن» ها می فرمايد:

«و هم و الجنة كمن رآها و هم فيها منعّمون». [3]

نسبت آنان با بهشت چنان است كه انگار آن را می بينند و از نعمت هايش بهره مندند.

اين عبارت به ارتباط اهل تقوا با دنيا اشاره دارد و در رابطه با آخرت آنان نيست. يعنی آنان با وجود اين كه در دنيا زندگی می كنند، بهشت را می بينند و از نعمت های آن بهرمند می شوند. باری، نماز و ديگر عبادات ايشان در دنيا به منزله بهشت آخرتی آنان است، زيرا ورود به بهشت در گرو همين عبادات دنيوی است. در روز قيامت، وقتی بهشتيان پا به بهشت می گذراند، می گويند:

«هذا الذی رزقنا من قبل». [4]

اين همان است كه از پيش روزی ما نموده بودند.

ايشان بهشت و نعمت های آن را با عبادات خود در دنيا لمس و حس كرده اند. پيامبر گرامی اسلام، صلی اللّه عليه و آله، درباره اين گروه می فرمايد: عبادت های اينان عاشقانه است و ذاتا اطاعت و نماز را محبوب، و گناه را منفور می دانند. اينان، وقتی همه مردم دنيا از گناه لذت می برند، نه فقط از گناه لذت نمی برند، از آن به شدت نفرت دارند.

خلاصه، اين دسته می توانند لايه های زيرين حقيقت را مشاهده كنند؛ برای مثال، وقتی به پيامبر می نگرند، وی را پيامبر می بينند. نگاه