عقل: محرم راز ملكوت، ص: 415
پروردگار مهربان عالم بنا ندارد در دنيا و آخرت اهل افراط و تفريط را بپذيرد و قبول كند. تنها مردان و زنانی در دنيا و آخرت مقبول پروردگار هستند كه در همه امور زندگی به وجود مبارك پيامبر يا امير المؤمنين، عليهما السلام، اقتدا كنند. [3]
بعد از ذكر اين مقدمه قرآنی، به دو روايت كه از مباحث گفتارهای گذشته به جا مانده اشاره می كنم هر دو روايت را با حيات و زندگی وجود مبارك امير المؤمنين، به اندازه ای كه فرصت اجازه می دهد، معنا كنم.
روايت اول
رسول خدا اين روايت مهم را از وجود مقدس پروردگار مهربان عالم نقل كرده است كه پروردگار فرمود:
«المعروف هدية الی عبدی المؤمن».
تمام كارهای خير، تمام حالات پاك، و تمام ارزش های اخلاقی هديه من به بندگان مؤمنم است. به عبارت ساده تر، پروردگار عالم می فرمايد تمام درهای فيوضات را من به روی بندگان مؤمنم باز كرده ام.
«فان قبلها فبرحمتی و منّی»
اگر بنده مؤمنی تمام كارهای مثبت، تمام حالات پاك، تمام ارزش های اخلاقی و همه اعمال صالح را بپذيرد و در افق باطن خود اين حالات را ظهور بدهد و از اعضا و جوارحش آن ها را آشكار كند، اين پذيرش نيز به سبب رحمت من و از جانب خود من است. يعنی وقتی بنده مؤمن من تمام اين ارزش ها را قبول كند، همين حالات قبول، نشان دهنده اين موضوع است كه او خودش را به رحمت بی نهايت من وصل كرده است.
با اتصال به رحمت بی نهايت من، بنده مجمع تمام ارزش های درونی و ارزش های بيرونی خواهد شد.
