عقل: محرم راز ملكوت، ص: 86
مفهوم عدالت در گفتار
قرآن دستور می دهد كه در سخن گفتن نيز عدالت را رعايت كنيم:
«اذا قلتم فاعدلوا». [19]
يعنی در گفتارهايتان عدالت داشته باشيد، نه افراط كنيد و نه تفريط.
عدالت در گفتار. اين است كه وقتی انسان سخن می گويد بجا سخن بگويد و فقط حرف درست و مطابق با حق را بزند و شنيده های خود از مردم را تكرار نكند.
قرآن مجيد هرجا می خواهد توصيفی از خدا ارائه دهد آن را با دو صفت همراه می كند: «عليم خبير»، «غفور ودود»، «غنی حميد»، «سميع بصير». [20]
از صفت سميع بصير می آموزيم كه فقط نبايد گوش داد، بلكه بايد ديد.
اگر انسان چيزی را خودش ديد درست است، ولی اگر تنها برای او گفتند نبايد باور كند تا اين كه آن چيز را با چشم خود ببيند. البته، اگر كسی بخواهد در گفتن عدالت داشته باشد، بايد خيلی وقت ها ساكت باشد، زيرا اگر كسی بخواهد همواره براساس عدالت حرف بزند، يا بايد برای مردم قرآن بخواهد يا به نقل روايت بپردازد يا تنها آنچه را كه ديده و حق بودنش برايش روشن است بگويد. ضمن اين كه در برخی از ديده ها را نيز نبايد گفت، زيرا آبروی مردم را می برد. [21]
تهمت ناروا
يادم هست يكبار كسی به من گفت: من ديگر ميل ندارم پای سخن شما بشينم! علت را پرسيدم. گفت: برای اين كه به من گفته اند شما دو دستگاه ماشين ضد گلوله در خانه داريد! گفتم: بيا با هم برويم منزل.
شما ابتدا داخل خانه را ببين كه مطمئن شوی چيزی در منزل ما نيست.
بعد، به اتفاق می رويم اداره راهنمايی. اگر در كامپيوتر آن جا ماشينی به نام من بود، می رويم محضر آن را به نام شما می كنم. گفت: آخر اين طور
