عقل: محرم راز ملكوت، ص: 194

بود اسيبی به او برساند. وقتی اين بچه گنجشك می خواست از روی شاخه پرواز كند، به چنار گفت: خودت را سفت نگه دار كه می خواهم بلند شوم! لابد خيال می كرد اگر با پايش فشاری به درخت بياورد و بلند شود كمر چنار می شكند! چنار در پاسخ او گفت: من اصلا نفهميدم تو كی روی شاخه من نشستی. مطمئن باش رفتنت را هم حس نمی كنم!

حال ما در برابر خداوند عالم از حال آن گنجشك نيز بدتر است.

سخنی از امير المومنين (ع)

امير المؤمنين در روايتی فرموده اند:

«ان هذه النجوم التی فی السماء مدائن مثل المدائن التی فی الارض». [19]

يعنی ستارگانی كه شب ها در آسمان می درخشند، هريك شهری هستند مانند شهرهايی كه روی زمين وجود دارد.

كره زمين، به فرموده امام صادق، به اندازه دانه ارزنی است نسبت به حجم آسمان اول. حال، بسنجيم كه با اين قد و قامت روی اين ارزن چقدر به حساب می آييم كه برخی هامان باد در دماغ می اندازيم و ژست می گيريم كه مگر خدا به نماز ما نيازی دارد. چرا نياز را به سمت خدا می بريم؟ نياز مربوط به خود ماست نه مربوط به پروردگار. ما نيازمند مؤدب شدن به آداب الهی هستيم تا از گرگ بدتر نشويم و آدم وار زندگی كنيم. به قول مولانا:

ما نيازمند به مقيد بودنيم. زيرا اگر مقيد بوديم، وقتی ميز پشت رياست اداره ای می نشستيم، نمی گذاشتيم ميليون ها يا ميلياردها تومان مال اين مملكت دزديده شود؛ اگر مقيد بوديم، خودمان را درست نمی كرديم برويم با زنان نامحرم و دختران مردم رابطه نامشروع برقرار كنيم؛ اگر